________________
કાયયોગ માર્ગણા નરકમાં ઉત્પન્ન થાય ત્યારે ત્યાં પુનઃ વૈક્રિયમિશ્ર મળે. વચ્ચે એક વિગ્રહ ગતિ કરી હોય તો એક સમય કાર્મણકાયયોગ આવવાથી એનું જઘન્ય અંતર મળે. ભવધારણીયસંબંધી લેવું હોય તો સાધિક ૧0000 વર્ષ. ૧૦૦૦૦ વર્ષાયુષ્ક દેવના ભવમાં પ્રથમ અન્તર્મુમાં વૈ૦ મિશ્ર હોય, પછી વૈ૦... પછી મનુ કે તિ થાય અન્તર્યુ. પછી પુનઃકાળ કરી દેવ કે નરક. ત્યાં પુનઃ વૈ૦ મિશ્ર... તેથી સાધિક ૧૦૦૦૦ વર્ષ અંતર મળે.
(૭) ક્ષુલ્લકભવાયુષ્ક જીવ ૩ સમય વિગ્રહ કરી ૪થા સમયે ઉત્પન્ન થાય. એ ભવ પૂર્ણ થતાં પુનઃ વિગ્રહગતિથી અન્યત્ર જાય ત્યારે ૩ સમય ન્યૂનક્ષુલ્લક ભવનું અંતર મળે.
(૮) વચનયોંગ તથા મનોયોગ એ બંનેમાં જુદો જુદો કાળ તથા ભેગોકાળ અન્તર્યુ છે. તેથી એ કાળ પૂરો થતાં સંજ્ઞી પંચે. જીવને પણ કાયયોગ અવશ્ય આવે જ છે. માટે અન્તર્મુથી અધિક અંતર ન મળે. વળી વચનયોગ-મનોયોગનો જઘન્ય કાળ ૧ સમય છે. માટે જ અંતર ૧ સમય મળે છે. અનેક જીવ - ૪ આહા, આહા મિશ્ર – જઘ. ૧ સમય. ઉત્કૃ૦ વર્ષપૃથકત્વ –– જીવસમાસ
૬ મહિના – ભગવતી * વૈ૦ મિશ્ર - જઘ૧ સમય ઉત્કૃ૧૨ મુહૂર્ત... આ ભવધારણીયની અપેક્ષાએ જીવસમાસમાં ૧૨ મુહૂર્ત બતાવ્યું છે. ઉ. વૈની અપેક્ષાએ પ્રાય: અંતર નહીં હોય. મનુ.તિ.ની અપેક્ષાએ ૧૦ મિશ્રનું અંતર છે નહીં, એવું પન્નવણાસૂત્રના ૧૬મા પ્રયોગપદમાં આપેલા ભાંગાઓ જોવાથી ખ્યાલમાં આવે છે.
મતાંતરે જઇ. ૧ સમય, ઉત્કટ અન્તર્યુ હોવાનો ખ્યાલ છે. આ મતાંતર કયા ગ્રંથમાં કયાં આપ્યો છે એ સ્થાન ચોક્કસ ખ્યાલમાં નથી. શેષ બધી માર્ગણાઓ ધ્રુવ હોવાથી અંતર નથી.
સર્વજીવાપેક્ષયા કાયયોગસામાન્ય – અનંતબહુભાગ ઔદા.
– સંખ્યાતબહુભાગ ઔદા મિશ્ર – સંખ્યાતમો ભાગ કાર્પણ
અસંખ્યાતમો ભાગ શેષ-૪
અનંતમો ભાગ
