Santukumar Chariya

Author(s): H C Bhayani, Madhusudan Modi
Publisher: L D Indology Ahmedabad

Page 147

सनत्कुमारचरित
१११
नजर नाखी. (६०८), परंतु त्या कशुं देखायुं नहीं एटले, 'आ पण पहेलांनी जेम कशुं इन्द्रजाळ जेवुं छे' एम जाणीने, ए ज तरुणीने हृदयमां राखीने ते वनमां भमतो हतो त्यां ते अघोर अटवीमां, जाणे के स्वर्गमांथी पड्यो होय तेवो, महामूली शोभाना अवतार अने त्रिभुवनना सार समो एक प्रासाद तेणे जोयो. (६०९)
एटले विस्मित थईने, 'सोनी भेळा पचास' एम जाणीने धीरे धीरे तेणे से प्रासादमां प्रवेश कर्यो. एटले तेणे एक महासतीने आ प्रमाणे मृदु, मधुर स्वरे बोलती सांभळी,‘हे कमळगर्भ सम: गौर अंग वाळी, प्रणाम करनारनी मननी इच्छा पूरी करनारी, वंदन करता नरेन्द्र अने देवेन्द्रना शत्रुओनो सर्वांगे नांश करनारी, तारो जय हो ! हुँ । खु ! हे दुरितहरणी ! ओम् ! ह्रीं ! हि ! इष्ट फळ देनारी, जादुई स्वड्ग, गुटिका अने अंजन साधी आपनारी, फट्कारथी शत्रुसमूहने हणनारी, प्रणाम करनारने आनंद आपनारी, हे योगेश्वरी ! जेओ विधिपूर्वक भक्तिथी तारां चरणोमां नमे छे, तेमने तुं तेमना स्वप्नमां पण न होय तेनुं असाधारण फळ आपे छे. (६१० - ६११). हुं तने घणा विनयथी अंग नमावुं लुं, तो अभ्यर्थना करनाराओने चिंतामणि सभी हे देवी, जेनो संग दुर्लभ थई गयो छे तेवा मारा ते प्रियतमना मुखकमळनुं मने दर्शन कराववानी तुं केम कृपा करती नथी ? पोतानां गुणवान अने सदा विनयी बच्चांओथी अंतर राखतुं मातापिताने घटे ?' (६१२). एटले पूर्वे जोयेली अने अत्यारे हृदयमां स्फुरती सुचरिता हरिणाक्षीने विशेषे स्मरतो कुमार, 'हं, हं, प्रगटेला गाढ अनुरागथी दुःखी अने दसमी दशाए पहोंचेली आ कोईक तरुणी गौरीना चरण पासे अति दुर्लभ एवा पोताना कोईक प्रियतमने मागी रही छे-जेम अत्यारे पेली बाळा मने मागी रही हशे तेम. ' (६१३) ए प्रमाणे विचारतो जेवो ते चारपांच डगलां आगळ भरे छे, तेवी ज शुद्ध शीलवाळी अने जगप्रसिद्ध गुणो वाळी ते मुग्धानी गाढ भक्तिने परिणामे तेनी समक्ष जाते ज प्रगट थईने गौरी देवीए ज आ प्रमाणे कर्छु, 'हे चंद्रमुखी, तारो गुणनिधान प्रियतम आ आव्यो.' (६१४). एटले अपमानित बनी होय ते ते कृशांगीए देवीने कयुं, 'हे देवी मारो प्रियतम हाथमां ज छे एम कहीने तुं तेने प्रकट तो करती नथी, तो एम तुं मने केटलं छेतरीश ? जो हुं कुरुवंशना गगनचंद्र सनत्कुमारने नजरे जोउं, तो हे भगवती, तुं जाणजे के हुं तेनी शी शी सेवा. नहीं करूं ?' (६१५).