Santukumar Chariya

Author(s): H C Bhayani, Madhusudan Modi
Publisher: L D Indology Ahmedabad

Page 151

सनत्कुमारचरित
११५
अरे, निर्लज्ज कामदेव, तुं पण हवे माटी थजे. आ बाला तमारा सौना मस्तक पर वज्रपात करशे (६३९). अने आव, सुलोचना, तने कांईक वात कहुँ' एम कहीने ज्यां ते तेने गाढ आलिंगन आपे छे त्यां तो कुमारे खेचरने संहार्यानो वृत्तांत सांभळीने ते खेचरनी संध्यावलि नामनी नानी बहेन त्यां आवी पहोंची. (६४०). परंतु कृमारना मुखचंद्रने जोईने अमृतरसना सिंचनथी क्रोधाग्नि क्षीण बनी जतां तेनुं शरीर मदनाग्निए तपी गयुं, अने ते अग्नि सर्वांगदुःसह बनी गयो, एटले कुमार संध्यावलिने गांधर्वविधि अनुसार परण्यो अने एम तेने पोताना पुण्यबळे मेळवी. (६४१) पछी संध्यावलि सुंदरीए सेंकडो सुकृतथी ज प्राप्त थाय तेवी, मन गमती वस्तु साधी आपनारी अने पाठ करतां न सिद्ध थाय तेवी प्रज्ञप्ति नामनी विद्या कुमारने आपी. कुमारे पण अपूर्व उत्साह प्रगट करीने, शिखवाडेला विधि प्रमाणे ते विद्या तरत ज साधी (६४२).
ए समये क्षुब्ध चित्त वाळा अने श्वासे भर्या वे खेचरकुमार आकाशमार्गे त्यां आवी पहोंच्या, अने आदरपूर्वक कुमारना चरणकमळमां प्रणम्या. एटले 'आ वळी शुं ?' एम विचारमां पडी गयेला कुमारे पूछयुं, 'तमे कोण छो भला ? क्यांथी आवो छो ? आम उतावळा उतावळा केम आव्या ?' (६४३). एटले खेचरो बोल्या, 'हे नररत्न, वैताढ्यपर्वतना शणगार रूप गांधर्वनगरीना स्वामी चंडवेग अने भानुवेग नामना खेचरराजाना चंद्रसेन अने हरिचंद्र नामना अमे पुत्र छीए. एमणे आ रथरत्न आपीने अमने तमारी पासे मोकल्या छे, केम के तेमणे सांभळ्युं के अति गर्विष्ठ, अनेक समरांगणोमां कीर्तिमान, अने विरोधीओनो विजेता एवो अशनिवेग नामनो खेचरराज पोताना पुत्रने मार्यानो वृत्तांत सांभळीने रोषथी रातां लोचनवाळो, खेचरसेनाथी आकाशप्रदेशने छाई देतो अने विद्याधरोना मनमां धाक पेदा करतो तमारा ऊपर चडी आवे छे. (६४५). तो कृपा करीने, हे नररत्न, तमे. आ रथरत्न उपर आरूढ थाओ'.
एटलामा विद्याधरराजा चंडवेग अने भानुवेग पण मोटी सेना साथे त्यां आवी पहोंच्या. हनी तेओ कुमारनी साथै सुखदुःखनी वातो करता अने रणरसथी रोमांचित थता केटलोक समय वितावता हता (६४६), त्यां तो पोताना पुत्रनो वृत्तांत सांभळीने जेनो रोष ऊहळ्यो छे, अने जमनो जेम जे त्रणे भुवन माटे भयंकर छे तेवो अशनिवेग आडंबरपूर्वक पोताना राज्यना