Rushidattras

Author(s): Jayvantasuri, Nipuna A Dalal, Dalsukh Malvania
Publisher: L D Indology Ahmedabad

Page 21

१२
मारकते मागं सोकल्यु पितानी आज्ञा माथे चडावी कुंवर कनकरथ रूखमणीने परणवा सैन्य साथे कावेरी जवा शुभ शुकन जोई नीकल्या. आगळ जतां मार्गभां अक जंगल आव्युं त्यां पीवाना पाणीनी मुरकेली ऊभी थई. पाणी शोधवा गयेला सेवको अक असंभव वात लइ आल्या. (३)
कनकरथने तेओ कहेवा लाग्या : पाणीनी शोधसां भटकतां अमे अक पाणीथी भरेलु विशाल सरोवर जोयुं जात जातनां पंखी त्यां खेलतां हतां अने अनेक जळचरो पाणीमां विहरतां हां, सरोवरने किनारे आम्रवन हतु तेषां हृींचके होंचती अक अदभुत सुंदरीने अमे जोई. अमने जोड़ने ते तरत ज अलोप थई गई. बहु बहु शोधवा छतांय से अमने न मळी. कोनी आ बात सांभळी कुंवर आश्चर्यचकित था अने ते सुंदरीने जोवा मांट सेवकोओ देखाडेल मार्गे आतुरताथी आगळ वध्या. रस्ते येणे वृक्षो अने फळफूलोथी सभर अवो अक सुंदर बगीचा जोयो. बगीचानी शोभा जोतो ते ओक आंबाना झाड तळे आराम करवा बेठो त्यां अकाओक तेणे ते सुंदरीने जोई. रूपरूपना अंबार समी ते सुंदरी नजरे पडतां कुंवर तेना पर मोही पड्यो. अने शी रीते बोलावत्री अनो विचार करतो हतो त्यां पाउल आवता सैन्यनो कोलाहल सांभळी ते सुंदरी अदृश्य थई गई. कुंवर बहावरो बनी गयो. सैन्यने त्यां ज उतारो आधी ते सुंदरीने शोधवा, कुंवर ते काननमा फरवा लाग्यो. दूर अंक सुंदर मंदिर नजरे पडतां ते त्यां जई मंदिरमां पेटो मंदिरला गर्भागारनुं सौन्दर्य निहाळी हर्ष पामेला तेणे तेनी प्रदक्षिणा करी. ( ४ )
F
"
गभारामां ऋषभदेवनी मूर्ति जोई स्तवन गाई तेणे पूजा आदरी ने ते पावी रंगमंडपां बेठो, त्यां कोई तापस पेली कुमारिकानो हाथ झाली आवी पहांच्या कुंवरे तापसने प्रणाम कर्या. ऋषि आशिष आपी समाचार पूछ्या बंदीजनोओ कुंवरनी वंशावलि कही संभळावी. विनयपूर्वक कुमार तापसने तेनी साथै आवेली कन्या अंगे प्रश्न कये. जिनपूजा पतावीने अ लांबी कथा कुमारने संभाववानी तापसे खातरी आपी. तापसे स्तवनसहित जिनेश्वरनी पूजा आदरी. (५)
पूजा पूरी करी ते ऋषि राजकुवर बेठो हतो त्यां रंगमंडपमा आव्यो. तेनी साथेनी सुकोमल सुंदरी स्नेहपूर्वक कुंवरने जोई रही. कुंबरे पण तेना प्रत्ये जबरु आकर्षण अनुभव्युं कुंवरने पोतानी साथ लई तापस पोतानी पडीओ आव्यो अने विधिपूर्वक तेनो सत्कार करो. पछी तेणे पोतानो वृत्तांत कहेवा मांड्यो : " मित्रकावती नामनी नगरीमां राज करता हरिषेण राजानी राणी हती प्रियदर्शना तेनो पुत्र अजितसेन भेटमां मळेला अक सफेद अथ पर सवार थई राजा हरिषेण दूर दूर फरवा नीकली पड्यो. (६)
अवने रोकी न शकातां हरिषेणे मार्गमांना ओक वृक्षनी डाळी पकड़ी लीधी अने घोडाने दोडी जवा दीवे. झाड परथी ऊतरी वनवां फरतां तेणे अक सरोवर जोयुं त्यां पहांची हाथपग
अने में धोई पाणी पीधु, वनफळ खाघां. आगळ जतां ते तापस विश्वभूतिने आश्रमे जई पहोंच्यो.
ऋषि प्रणाम कर्या ऋवि आशीर्वाद आप्या. त्यां तो अनु सैन्य अने शोधतु आवी पहोंच्य. मुनिसेवा करा ते त्यां अक मास रह्यो, अने वनमां सुंदर ऋषभेश्वर मंदिर बंधात्र्यं मुनिओ खुश थई हरिषेण राजाने शेर उतारवानो मंत्र आप्यो राजा ते पछी पोताने महेले पाछो फर्यो. (७)
अक दिवस सभा भरी ते बेठो हतो त्यां येक दूत आव्यो, कहेवा लाग्यो : " मंगलावती नगरीयदर्शन राजानी दीकरी प्रीतिमतीने नाग करड्यो छे. बापने दीकरी
प्राणधी पण वधु