________________
૧૦૯
જીવનસાફલ્યની કૂચી કરીને તેના ઉપર મર્યાદા મૂકવી એનું નામ “વિવેક', અને મર્યાદા ન મૂકવી એનું નામ “અવિવેક
જે મળે તેમાં સંતોષ માનનારે માણસ ખરેખર વિવેકવાન છે.
શ્રીમતનું એ કામ છે કે જે લેકે વિરક્ત હોય તેમની ખબર રાખવી. વિરક્ત જે માગવા જાય તે એ ભિખારી બની જાય. આજે આપણી દશા જશો તે જણાશે કે સાધુ ઓને માગવું પડે છે, ને એથી એ ભિખારી થતા જાય છે.
તમારે આટલા રૂપિયા ભરવા પડશે એમ સાધુઓ તમને કહે તે એ સાધુતાનું લિલામ છે એમ સમજવું.
સાધુને ફંડફાળાની શી જરૂર છે. ઈચ્છા એવી છે કે કઈ ઈચ્છા જ ન જમે. આવી દશા અંતરમાંથી ઉદ્ભવવી જોઈએ. એ દશા આવે ત્યારે એની મસ્તીને આનંદ કંઈ જુદો જ હોય ! તે પહેલા ત્યાગીઓનું કામ એ હતું કે તે સંસાર તરફ ઉપેક્ષા સેવતા અને સંસારના રાગીઓ તેમની ખબર રાખતા. આ રીતે બંનેને સમન્વયાત્મક ધર્મ જળવાતે.
આજે આ બંને પોતપોતાના જીવનને પંથ ચૂકી ગયા છે. પરિણામ એ આવી ગયું છે કે, સાધુઓ ઘેર-ઘેર માગતા ફરે છે અને તેને લીધે સાધુતાનું દર્શન જે પહેલાં માનવીને માટે ગૌરવની ગાથા સમું હતું તે ભયરૂપ બન્યું છે.
આજે સંસારી જન એમ માનતે થયે છે કે સાધુને તે છેડા પૈસાથી ખરીદી શકાશે.
