________________
૧૨૬
પૂર્ણિમા પાછી ઊગી! બૅન્કમાંથી સમાચાર આવ્યા પછી મને એટલી બીક લાગી હતી કે લકવાના ત્રાસથી બચવા માટે મેં રિલ્વર તૈયાર રાખી હતી. આપે જે લક થશે જ એ અભિપ્રાય આપે હિત તે આ રિવર વડે મારે જાન છેડી દીધું હેત. લે હવે આ ભરેલી રિવોલ્વર તમે જ લઈ જાઓ જેથી ફરી આ વિચાર ન આવે.”
ભયની કલ્પના માનવીને કેવી વિપરિત દશામાં મૂકી
આજે પણ એ રિવોલ્વર છે, ડોકટર પણ છે, દદી પણ છે.
ડોકટરે જે હિંમત ન આપી હતી તે દર્દીએ ભયના માર્યા આપઘાત જ કર્યો હેત.
મોટી મોટી વાત કરનારો માનવી અંદરથી બહુ કાયર હોય છે.
બીજાના કહેવાથી જ એને હિંમત આવી, બાકી રગના ભયથી એ નિર્માલ્ય જ બની રહેત.
આત્મશ્રદ્ધા હોય તે આવું નિર્માલ્યપણું ન જ આવે. એ માટે આપણા ચૈતન્યને ટૂંઢવાનું ને ઢઢળવાનું છે ને જાણવાનું છે કે હું કોણ છું ?
મનમાં જ્યાં સુધી ધર્મ, સંપ્રદાય કે જાતિ ભેદની વાડાબંધી હશે ત્યાં સુધી આત્મજ્ઞાન પમાવાનું નથી, ને આત્મજ્ઞાન પામ્યા વિના મૃત્યુની ભીતિ દૂર થવાની નથી.
