________________
૧૨૮
પૂર્ણિમા પાછી ઊગી. નામ જ સાંભળીએ છીએ, તેજ રટીએ છીએ.
એ આસક્તિ એટલી બધી વધી ગઈ કે, આપણે નામસ્વરૂપ બની ગયા અને આત્મસ્વરૂપ મટી ગયા.
આત્મસ્વરૂપ પાછું મેળવવું હશે તે નામને ભૂલવું
પડશે.
નામ ભુલાશે તે જ આત્મસ્વરૂપ સમજાશે. આ બહુ કઠણ કામ છે, નહિ? દુનિયા આખી નામ વધારવાની પાછળ પડી છે.
દુકાન, ચેપડા, બિલબુકો, વિઝિટિંગ કાર્ડ બધાંયમાં નામને જ મહિમા ગવાય છે.
માનવીના દાનધર્મ પાછળ પણ પિતાના નામને મહિમા વધારવા માટેની જ ઝંખના હોય છે.
ત્યારે આપણે તે નામને ભૂલતા જવાનું અને ભૂંસતા જવાનું શીખવાનું છે.
ધાર્મિક ક્રિયા નામ વધારવા માટે નહિ, પણ નામ ભૂલવા માટે કરવાની છે.
નામ ભૂલવા માટે અધ્યાત્મ માર્ગ જ મદદ કરશે.
પરમાત્માનું નામ મરણ આપણા નામના વિસ્મરણ માટે કરવાનું છે.
નામસ્મરણમાં આપણે મસ્ત રહીશું તે એક ધન્ય દિવસ એવો આવશે કે આપણું ભૌતિક નામ ભૂલી ગયા હઈશું, ને આપણે એનામય બનીને અનુપમ આનંદ મેળવી રહ્યા હઈશું.
મને એક પિપટવાળે પ્રસંગ યાદ આવે છે.
