________________
સ્ત્રી વાળા નહિ, જ્યોત રૂ
માનું છું કે સ્ત્રી એક કવિતા છે. કવિતામાં છંદ હોય છે, શબ્દોનું લાલિત્ય હોય છે, જીવનને સ્પશે એ એક સ્થાયી ભાવ હોય છે. કાવ્યશાસ્ત્રના નિયમોથી સુબદ્ધ કવિતા જ, ઉત્તમ કવિતામાં લેખાય છે. તે જ પ્રમાણે સ્ત્રીના જીવનમાં પણ સંયમ અને સત્યભાવ વગેરે હોય તે તેનું જીવન પણ કવિતા બને છે, નહિ તે બને છે કાકારવ-જે કલહ, કંકાસ અને કટુતાથી કલુષિત હોય છે.
શાણી સ્ત્રી જીવનને કવિતામય, કલ્યાણમય અને સંવાદમય કેમ બનાવી શકે છે તે જ આપણે વિચારવાનું છે.
સ્ત્રીની શક્તિને ત અને જ્વાળા એવી બે ઉપમા આપી શકાય. જોત પ્રકાશ આપે છે; અંધકારને દૂર કરી સર્વને ઉજજવળ કરે છે, જ્યારે વાળા ભસ્મ કરે છે; લાંબા કાળના સર્જનને નાશ કરી વાતાવરણને ઉજજડ કરે છે. જગતને ઈતિહાસ આ બંને વાતનાં ઉદાહરણ પૂરાં પાડે છે.
ચેતની શક્તિને દીતિ છે; વાળાની શક્તિને કાલિમા છે. એક જ પ્રકાશનાં કેવાં બે જુદાં સ્વરૂપ.
