________________
૧૧૬
પૂર્ણિમા પાછી ઊગી! તેય ચીટકી નહિ શકાય ને એને વિશ્રામસ્થાન છેડવું જ પડશેને ત્યારે એની દશા ભટક્તા મુસાફર જેવી થઈ જશે.
કોણ જાણે કેમ, આપણે બધા જ્ઞાનની મીઠી-મીઠી. વાત કરીએ છીએ, પરંતુ આચરણમાં તે, આવતી કાલને વિચાર કર્યા વિના જ ભૌતિક જીવન જીવીએ છીએ.
જ્ઞાનની વાત કરનારનું, પ્રભુનું નામ લેનારનું, પિતાની જાતને ધર્મિષ્ટ તરીકે ઓળખાવનારનું એ કર્તવ્ય બની રહે છે કે પિતે ક્યાંથી આવ્યું છે, ક્યાં જવાને છે જ્યાં જવાને છે ત્યાં જવા માટે ઉત્તમ માર્ગ કયે છે તેને સતત વિચાર કરે ને જાગૃતિ સેવે.
ધમી અને અધમીમાં આટલું જ અંતર છે. ધમી પૂર્વજન્મ અને પુનર્જન્મને માને છે, જ્યારે અધમી એક જ જન્મમાં માને છે.
ધમી પ્રારંભમાં અનન્ત જુએ છે. અધમી અનંતમાં અંત માને છે.
ધમી માને છે, આત્મા પરમાત્મસ્વરૂપ છે.
આત્મા જે પરમાત્મસ્વરૂપ હેય તે, આત્મામાં પરમાત્માનાં બધાં તત્વ હેવાં જ જોઈએ.
સાગરનાં બધાં જ તો જે બિંદુમાં હોય તે, પરમાત્માનાં બધાં તત્વ આત્મામાં શા માટે ન હોય?
એટલે, આપણે આપણા આત્માની પ્રભુતાને પિછાણવી જોઈએ.
આપણી “કૉલિટીને જે આપણે નહિ ઓળખીએ, તે આપણે આપણને કદાચ સરતામાં જ વેચી મારીશું.'
