________________
૧૧૯
આપણને ઓળખીએ
પેલે માણસ ગોળ ઘેર તે લઈ ગયે, પરંતુ ઘેર પત્નીએ ઠપકે આવે એટલે બીજે દિવસે પાછો લાવ્યો ને કહ્યું, “આ ગોળ સારે નથી, બીજો સારો આપે.”
ઉપદેશક તે રાતાપીળા થઈ ગયાઃ “અરે તું તે ગધા જેવું છે, તે જ મારી કથામાં આવે છે, ને અનાસક્તિની વાત સાંભળે છે, તેય ગાળમાં તને આસક્તિ લાગી રહી છે? આટ-આટલો ઉપદેશ સાંભળવા છતાં તારું મન ગોળ જેવા જડ પદાર્થમાં જ ચૂંટી રહ્યું છે? ને, એને ધમકાવીને કાઢી મૂક્યો.
પલે માણસ નરમ સ્વભાવને હતે. એને થયું, એમનું કહેવું સાચું છે. મારે એવી આસક્તિ રાખવી ન જોઈએ.
એ તે એને એ ગોળ લઈને પત્ની પાસે આવ્યું ને બધી વાત કરી. ( પત્નીને ખૂબ આશ્ચર્ય થયું ! પૂછયું: “એમણે વેળા ગેળના પૈસા લીધા હતા કે કાળા ગેળના? એ આપણને ગળમાંથી આસક્તિ કાઢી નાખવાનું કહે છે. તે પછી, એ પૈસામાં શા માટે આસક્તિ રાખે છે?”
કહો, કથાકારને આત્મા ઊંચે કે પિલા ગ્રાહક પતિપત્નીને માત્ર કથાકાર બનવાથી જ મહાન બની ગયાને ગર્વ ન કરશે. કથાકારે તે જીવનની પળેપળ સામે સાવધાન રહેવાનું છે.
આજે કેટલાક વક્તાઓ છાતી કાઢીને ફરે છે ને એમ
