________________
જીવનસાફલ્યની કૂંચી
૧૧૩ જેમ એક સુંદર પુષ્પ પર ભમરો આવીને તેમાંથી રસ ચૂસી લે છે, છતાં પુષ્પને દુઃખ થતું નથી કે એને ચીમળાવી નાંખતે નથી, અને છતાં પોતાના આત્માને સંતૃપ્ત કરે છે એ જ રીતે આ દુનિયાની અંદર સાધુ કેઈને ત્યાં લેવા માટે જાય ત્યારે પેલાનું રસોડું ખાલી કરીને ચાલ્ય નથી આવતું, પરંતુ એને ત્યાં બનાવેલી વસ્તુઓમાંથી ડુંક થોડુંક લે છે, જેથી આપનારને ત્યાં ઓછું થાય નહિ અને પિતાનું કામ ચાલી રહે. આમ બે-ચાર ઘરેથી મેળવીને પોતાના આત્માને પરિતૃપ્ત કરે છે.
અને આમ ફરવા જતાંય ન મળે તે સાધુને વળી એર આનંદ થાય. મળી જાય તે સંયમ પળાય છે અને ન મળે તે તપવૃદ્ધિ થાય છે. મળી જાય તે પણ મજા છે, ન મળે તે પણ મજા છે. ઇધર ભી વાહ વાહ, ઉધર ભી વાહ વાહ.
આવા ત્યાગને રંગ બહુ ઊંડે હોય છે. આપણા આત્માને આ જ રંગ લગાડવાને છે.
આપણને અત્યારે જે રંગ લાગે છે તે હજી કચે છે. આપણને ચેળ મજીઠને રંગ નથી લાગે. એક વાર રંગાઈ તે જઈએ છીએ, પણ ફરીથી પ્રસંગના પાણીમાં ઝબકોળાતાં રંગ ગુમાવીએ છીએ.
દરેકમાં સંતેષ, દરેકમાં શાંતિ, દરેકમાં સમાધાન આ રંગે જ જીવનને સારી રીતે ઝળકાવનારા રંગે છે. જીવનમાં સફળતા મેળવવાની અમૂલ્ય ચાવી “સ્વભાવની કેળવણી” છે.
