________________
કપડવંજ પહોંચ્યા કે તુરત સૂરિસમ્રાટે વાડીભાઈ સાથે પાછા બોટાદ મોકલી આપ્યા. પુનઃ એજ વર્ષે ચાતુર્માસમાં ફરીથી ભાગીને કપડવંજ આવ્યા. સૂરિસમ્રાટે તુરત તેમની પાસે જ બોટાદ ટપાલ લખાવી સમાચાર જણાવી દીધા. દિવાળી સુધી રહ્યા અને દિવાળીમાં બોટાદથી મુંબઈ ગયેલા પિતાજી પાછા કપડવંજ આવી, નરોત્તમને બોટાદ લઈ ગયા.
ત્યાર પછી નરોત્તમ ત્રીજીવાર ભાગ્યા, ત્યારે સ્ટેશને જ ઝડપાઈ ગયા. કારણ કે અમૃતભાઈ, લવજીભાઇ, ઝવેરભાઈ અને નરોત્તમ આ ચારેય દીક્ષાર્થી આખા ય પંથકમાં ભાગી જનાર છોકરાઓ તરીકે પ્રખ્યાત થઈ ગયેલા.
ચોથી વાર ઝવેરભાઈ સાથે ભાગ્યા. જેમ તેમ કરી રાણપુર પહોંચ્યા. ત્યાં સ્ટેશન માસ્તરના હાથમાં ઝડપાઈ ગયા અને ત્યાંથી ગાડીમાં બેસી ભાગે એ પહેલાં ઝવેરભાઈના કાકાના હાથમાં સોંપી દેવાયા. છેવટે પિતાજીએ નરોત્તમને પૂછયું : “એલા નરોત્તમ! તું ઘડી ઘડી કેમ ભાગી જાય છે? શું કરવું છે તારે ?
સાચું કહેવાની હામ નહોતી, ને વિચાર કરવાનો અવસર નહોતો એટલે નરોત્તમે ગમ્યું માર્યું: “મારે મહેસાણા ભણવા જવું છે.'
પિતાજી કહે : “ઓહો ? એમાં શું? કહેતો કેમ નથી ? જરૂર મહેસાણા જા.” બીજે જ દિવસે મોટાભાઈ સુખલાલ મહેસાણા મૂકી આવ્યા. મહેસાણા પાઠશાળાના માસ્તર ત્રિભોવનદાસ બોટાદવાળા, પાઠશાળાના મેનેજર વલ્લભદાસ હાવાને ભલામણ કરી, સામાન વગેરે સોંપી સુખલાલ ઘરે પાછા આવ્યા.
અગિયારમે દિવસે જ અમદાવાદ પત્ર લખી અમુક દિવસે ત્યાં આવું છું એમ જણાવી દીધું. ત્રિભોવનદાસ પાસેથી ત્રણ આના માગી લઇ, થોડા પોતાની પાસેના પૈસા અને થોડી ટપાલ ટિકિટો વેચી, અમદાવાદની ટિકિટના પૈસા મેળવી લીધા અને સામાનનો ડબ્બો માંગી લઈ ભાગ્યા. અમદાવાદ - પાંજરાપોળે પહોંચ્યા. સૂરિસમ્રાટ ત્યાં જ બિરાજતા હતા. તેઓએ નરોત્તમને બધી વિગત પૂછી, પછી અમદાવાદના આગેવાનોને ભેગા કરી વાત કરી : “શું કરવું?
શેઠ પ્રતાપશી મોહોલાલે સલાહ આપી : “દીક્ષાની સાચી ભાવના જણાતી હોય તો દીક્ષા આપી દોને?” સુરિસમ્રાટે ના પાડી કહ્યું: “સાથે રાખું ખરો પણ એ મારી પાસે અહીં અમદાવાદમાં તો નહિ જ.”
