________________
અનેક ધર્મમુહૂર્તો જોઇ આપવા સાથે ધર્મભીની જનતાને આશીર્વાદ આપી રહ્યા છે; કયારેક એ સંઘના આગેવાનો સાથે મહત્ત્વની વાતો કરતા ને સલાહ આપતા દેખાય છે; કયારેક નાના બાળકો સાથે ખિલખિલાટ - નિર્દોષ હાસ્ય ફેલાવતાં જોવાય છે; ક્યારેક પચીસમી વીર નિર્વાણ શતાબ્દી અને એવાં સંઘનાં કાર્યોની દોરવણી આપતાં જોવાય છે; તો ક્યારેક વળી ધર્મનાં સારરૂપ રહસ્યોને ઉપદેશતાં નિહાળાય છે તો ક્યારેક સાધુઓને ભણાવતા અને સારવાર કરતાં જોવા મળે છે. અને આ બધાં વિવિધ સ્વરૂપોમાં પણ એમની સાધુતાનાં ને એના પ્રાણ સમી સમતાનાં દર્શન એક અને અખંડરૂપે થયા જ કરે છે.
ના તો એક કલ્પના છે. કલ્પના પણ જો આટલી રમ્ય ને રોમાંચક હોય તો એનું સાક્ષાત્ દર્શન કેવું ભવ્ય હશે ! શ્રી વિજયનન્દનસૂરિજીના આવાં રોમાંચકારી દર્શને પ્રતીતિ થાય છે. કે એમને નાનપણમાં સંભળાયેલા જીવન-સાદને નિજજીવનમાં ઊતારી - અનુસરીને ચરિતાર્થ કરવા તેઓ પ્રતિપળ કટિબદ્ધ છે. અને એ સાથે જ લાગે છે કે એમને વહેલી ઉંમરે સંભળાયેલો એ સાદ, અધવચ અટકી નથી ગયો, ચિમળાઇ જવા નથી પામ્યો. બલ્કે એ તો નાદસ્વરૂપે ઉત્તરોત્તર આગળ વધીને – વિકસીને એમના જીવનને ઘડતો જ ગયો છે, ઘડતો જ ગયો છે.
દેખીતી રીતે શ્રી વિજયનન્દનસૂરિજીનો જન્મ ભલે સં. ૧૯૫૫માં થયો હોય, છતાં એમનો ખરો જન્મ તો જ્યારે એમણે દીક્ષા લીધી ત્યારે સં. ૧૯૭૦માં થયો, અલબત્ત, એ એમનો આંતરજન્મ હતો. અને વાત પણ સાચી છે કે માણસનો સ્થૂલ જન્મ ભલે ગમે ત્યારે થાય, એનો આંતરજન્મ તો એણે જીવન ધ્યેય તરીકે સ્વીકારવા ધારેલા ગુણનો ઊગમ થાય અથવા કાર્યનો આરંભ થાય ત્યારે થતો હોય છે. શ્રી વિજયનન્દનસૂરિજીને સં. ૧૯૬૬ માં પ્રતીત થયેલું જીવન ધ્યેય-સાધુત્વ છેક ૧૯૭૦માં અમલી બન્યું. ત્યાં સુધી એ ખૂબ ઘૂંટાતું એ રહ્યું. વધુ ઘૂંટાયેલો અક્ષર જેમ ભરાવદાર અને મરોડદાર બને છે એમ એમનું જીવન ધ્યેય પણ આમ થવાથી વધુ દૃઢ અને ચિરસ્થાયી મૂલ્યવાળું બન્યું.
એમની ઘૂંટવાની રીત પણ સાવ નોખી. કેમ કે પેલા જીવન-સાદની પ્રેરણા એવી તો બળવત્તર હતી કે મનમાં થયા જ કરે કે ક્યારે મારાં જીવન ધ્યેયને આંબી વળું ને એને હાથવગું કરી દઉં ! આમ કરવામાં અવરોધો પાર વગરના હતા. ઘરની રજા મળવી દુર્લભ હતી. એટલે આમણે અંતરમાંથી આવતી પ્રેરણાને ઘૂંટવાનો અને એ રીતે એને ન્યાય કરવાનો નવો રસ્તો અખત્યાર કર્યો. એ વારંવાર નાસભાગ કરવા માંડ્યા. એમ કરવા જતાં રખડવું પડ્યું. ઘણીવાર ભૂલ થઇ જતાં પકડાયા. પકડાયા તો જૂઠું પણ બોલ્યા-બોલવું પડ્યું
૪૪
