________________
- માણસનાં દિલમાંનાં વેરઝેર કાઢી નાંખનાર કીમિયાગરરૂપે - થયો છે. એમના સતત અંતરંગ પરિચયે મેં એમનામાં સ૨ળતાનો દરિયો ઘુઘવતો જોયો છે, સમતા અને સૌમ્યભાવનાં અક્ષય નિધાન નિહાળ્યાં છે, બહુ જ સીમિત એવી વૈયકિતક તથા સામુદાયિક બાબતોથી માંડીને ગચ્છ, સંપ્રદાય, ધર્મ અને સમાજને સ્પર્શતી તમામ બાબતોમાં એમના ખુલ્લા દિલને, એમની ખેલદિલી તથા નેકદિલીને પ્રગટતી ને વહેતી અનુભવી છે, લાગણીનું અમી છલકાતું માણ્યું છે. સાચી સાધુતાનાં મધુર મિશ્રણવાળું આવું અમી, આવું વાત્સલ્ય ફરી ક્યારે સાંપડશે?
૫. પૂ. આ. શ્રી. વિજયનન્દનસૂરિજી મહારાજતી જીવત સાધના - પૂ. મુનિ શ્રી શીલચંદ્રવિજયજી (હાલ આચાર્ય)
કેટલાક માણસોને જીવનની ઊગતી પરોઢે જ જીવનનો કોઇ અગમ સાદ સંભળાતો હોય છે. અંતરતલમાંથી ઊઠતો એ સાદ ક્યારેક અધવચાળ જ અટકી કે મુરઝાઇ જાય છે. તો કેટલાક બનાવોમાં એ સાદ, નાદનું રૂપ લઇને આતમરામનાં ઘરબારણે આવીને આતમને જગાવી મૂકે છે ને સાદ સાંભળીને આતમને એ અનુસાર વર્તવા - જીવન ઘડવા પ્રેરે છે. એવે વખતે એ સાદ, સાદ નથી રહેતો, એ તો એ આતમરામના જીવન ઘડતરના પાયાની પહેલી ઇંટ બની જાય છે.
આવો જ સાદ આચાર્યશ્રી વિજયનંદનસૂરિજીને બહુ વહેલી વયે – જ્યારે બીજા બાળકો કુતૂહલ ને તોફાનમસ્તી માણતા હોય તેવી - ૧૨ વર્ષની ઉંમરે - સંભળાયો હતો. એમના જિંદગીના અનાહતનાદ બની ગયેલા એ સાદનું દેહવર્ણન આથમતી ઉંમરે એકવાર એમણે આ રીતે કરેલું. “મોટા મહારાજ (નેમિસૂરીશ્વરજી મહારાજ)નું બોટાદના સંઘે કરેલું એ સામૈયું, આજેય આંખ આગળ તરે છે. (સંવત) ૧૯૬૬ પછી આજ સુધી એવું સામૈયું બોટાદે જોયું નથી. એ સામૈયું જોઇને મારા હૈયે થયું : અલ્યા જીવ ! ચાલ, તુંય દીક્ષા લઇ લે; તારેય આવા મોટા ધર્માચાર્ય થવાનું છે ને આવી જ ધર્મપ્રભાવના તારે કરવાની છે.’’
બાર વરસના નરોત્તમના મનનો આ માત્ર વિચાર હતો એવું નથી. આ તો એને સંભળાયેલો જીવન-સાદ હતો – એના સંસ્કારોએ ઊગાડેલો ને એના ઉન્નત - ઊર્ધ્વમુખ ભવિષ્ય જ જાણે સરજેલો !
અને હવે કલ્પના કરો ઃ પાટ ઉપર બેઠેલા જૈનાચાર્ય શ્રી વિજયનંદનસૂરિજી, રોજના
૪૩
