________________
હતું અને એમ કરીને પોતાની સંયમ-યાત્રાને સમભાવ, ધર્મસ્નેહ અને કરુણાપરાયણતાથી શોભાયમાન બનાવી હતી, એ હતું.
પણ એમણે મેળવેલી આવી સફળતાનો ખરો યશ એમના દાદાગુરુ અને જૈન સંઘના આ યુગના મોટા પ્રભાવક આચાર્યદેવ શાસનસમ્રાટ શ્રી વિજયનેમિસૂરીશ્વરજી મહારાજને ઘટે છે. જ્ઞાન અને ચારિત્રની આરાધનામાં પોતાના સમુદાયના નાના કે મોટા બધા સાધુ મહારાજો બરાબર જાગ્રત રહે, એનું તેઓ હમેશાં ધ્યાન રાખતા.જેમ કોઈ પણ સાધુ પોતાના અભ્યાસમાં બેદરકાર રહે એ વાત તેઓ ચલાવી લેતા ન હતા, તેમ કોઈ પણ સાધુ પોતાના સાધુધર્મની ઉપેક્ષા કરીને લેશ પણ શિથિલતાનું પોષણ કરે એ બાબતને પણ તેઓ મુદ્દલ સહન ન કરતા. તેમાંય આચારધર્મની ઉપેક્ષા તરફ તો તેઓને સખ્ત અણગમો હતો, અને આવા પ્રસંગે કઠોરમાં કઠોર અનુશાસન કરતાં પણ તેઓ અચકાતા નહિ. પોતાના સાધુસમુદાયને સંયમમાર્ગમાં સ્થિર કરવાની આચાર્ય મહારાજની આ દૃષ્ટિ આજે તો દાખલારૂપ બની રહે એવી છે.
જ્ઞાન અને ક્રિયાની બરાબર આરાધના કરવામાં ન આવે તો સાધુજીવન બિલકુલ નિષ્ફળ બની જાય, એ વાત તેઓ બરાબર સમજતા હતા. પોતાના સમુદાયના સાધુઓને આ રીતે કેળવવા માટેની તકેદારીને લીધે જ તેઓ અનેક વિદ્વાન અને ચારિત્રપાત્ર આચાર્યો જૈન શાસનને ભેટ આપી શક્યા હતા. અને પૂજ્ય શ્રી વિજયનંદનસૂરિજી મહારાજ એમાંના એક હતા. એમણે શાસનસમ્રાટ આચાર્ય મહારાજનો પૂરો વિશ્વાસ પ્રાપ્ત કર્યો હતો.
પરમપૂજ્ય આચાર્ય મહારાજ શ્રી વિજયોદયસૂરીશ્વરજી મહારાજના કાળધર્મ પછી મંદિર વગેરેના શિલ્પશાસ્ત્ર સંબંધી તથા ખાતમુહૂર્ત, પ્રતિષ્ઠા વગેરેનાં મુહૂર્તા મેળવવાની બાબતમાં સૌકોઈ આચાર્ય શ્રી વિજયનંદનસૂરિજીની દોરવણી સ્વીકારતા.
વળી, પોતાની નિખાલસતા, શાસ્ત્રનિપુણતા, વત્સલતા વગેરે ગુણોને કારણે સાધુ સમુદાયમાં પણ એમણે સારી ખ્યાતિ મેળવી હતી.
જેમ તેઓ ઊંડા શાસ્ત્રાભ્યાસને કારણે શાસ્ત્રીય બાબતોને સહુ સારી રીતે સમજી શકતા અને એનું નિરાકરણ કરી શકતા, તેમાં વ્યાપક વ્યવહારુ બુદ્ધિને કારણે શ્રીસંઘ કે ધર્મમાં ઊભા થયેલા પ્રશ્નોના મર્મને પણ સારી રીતે સમજી શકતા અને એનો ઉકેલ કેવી રીતે આવી શકે તે પણ બતાવી શકતા. આચાર્ય મહારાજે સારા પ્રમાણમાં મેળવેલી લોકચાહનામાં એમની આવી વ્યવહારદક્ષતાનો પણ મોટો ફાળો છે.
૫૩
