________________
માષતુષ મુનિ એક વાર વિચારે છે કે, ‘‘અ૨૨૨૨ ! મારો આત્મા કેવો ભારે કર્મી છે કે આટ - આટલી મહેનત કરું છું, છતાં મને આ ચાર શબ્દો ય યાદ રહેતા નથી. ગયા ભવમાં કેવું જ્ઞાનાવરણીય કર્મ બાંધ્યું હશે !
મેં કાગળો બાળ્યા હશે. કાગળો ઉ૫૨ ભોજન ખાધું હશે. બગલમાં પુસ્તક રાખ્યું હશે. એઠાં મોઢે બોલ્યો હોઈશ. અક્ષરવાળી વસ્તુ લઈને સંડાશ – બાથરૂમ ગયો હોઈશ. - જ્ઞાનને થૂંક અડાડ્યું હશે. અક્ષરવાળા વસ્ત્રો પહેર્યાં હશે. ભણવાના સમયે પ્રમાદ કર્યો હશે. છતી શક્તિએ ભણ્યો નહિ હોય. મને ભણાવનાર શિક્ષકજનોનો મેં વિરોધ કર્યો હશે. હેરાન કર્યા હશે. જ્ઞાનીઓની મેં નિંદા કરી હશે. ભણેલું ભૂલી ગયો હોઈશ. અ૨૨૨ ! મેં જ્ઞાનની કેટલી બધી આશાતના કરી.’’
આ રીતે તીવ્ર પશ્ચાતાપ કરતાં કરતાં તેનો આત્મા રડી ઊઠ્યો. આત્મા ઉપર બાઝી પડેલાં કર્મોના ઢેર ને ઢેર નીચે ખરવા લાગ્યા. પેદા થયેલાં પશ્ચાતાપના પાવક અગ્નિમાં પૂર્વે બંધાયેલું જ્ઞાનાવરણીય કર્મ ખતમ થવા લાગ્યું. ના માત્ર જ્ઞાનાવરણીય કર્મ જ નહિ, પૂર્વ બંધાયેલા દર્શનાવરણીય, મોહનીય અને અંતરાય કર્મોના પણ ઢેરને ઢેર ખતમ થવા લાગ્યાં. તે મહાત્મા ચારે ય ઘાતીકર્મોનો ખાત્મો બોલાવીને કેવળજ્ઞાન કેવળ દર્શન પામ્યા.
ચાર શબ્દો પણ ગોખવાની તાકાત નહિ ધરાવનાર તે મુનિવર હવે ત્રણે લોકના ત્રણે કાળના સર્વ પદાર્થોના જ્ઞાતા બન્યા.
બંધાઈ ગયેલાં પાપાનો ખાત્મો બોલાવવાનો શ્રેષ્ઠ માર્ગ છે : આ પશ્ચાત્તાપ, આંખમાંથી વહેતાં ચોધાર આંસુ.
આપણા જીવનમાં ય ડગલે ને પગલે જ્ઞાનની વિરાધનાઓ થતી હશે. હાથમાં ઘડિયાળ પહેરીને કે પાસે પૈસા લઈને ખાતા - પીતાં - સંડાશ - બાથરૂમ જતાં જ્ઞાનાવરણીય કર્મ બંધાય છે. અક્ષરોવાળા કપડાં ન પહેરાય. ચશ્માની ફ્રેમ પરના ય અક્ષરો દૂર કરવા જોઈએ. કપડાં ઉપર લાગેલી – ટેલરના નામની – કાપલી પણ કાઢી નાંખવી જોઈએ. કાગળ – છાપાંના પડિકા ન વળાય. તેમાં ખવાય પણ નહિ. નોટ – છાપાની પસ્તી ન વેચાય.
જમીન ઉપર નોટ – પેન - છાપું – પુસ્તક વગેરે જ્ઞાનના ઉપકરણો ન મૂકાય. જ્ઞાન ઉપર થૂંક ન ઉડે તેની કાળજી લેવી જોઈએ. રૂપિયાની નોટો ગણવા, નોટ ચોપડીના કાગળ ફેરવવા કે કવર – ટિકિટ ચોંટાડવા થૂંકનો ઉપયોગ ન કરાય. બગલમાં પુસ્તક ન રખાય. એમ. સી. ના સમયે બહેનોથી જેમ ધાર્મિક પુસ્તકો ન વંચાય તેમ નવલકથાઓ પણ ન વંચાય. ચારે દિવસ એક ખૂણામાં બેસી રહેવું જોઈએ. સ્કૂલમાં પણ ભણવા ન કર્મનું કમ્પ્યુટ૨ ભાગ-૨
HEB
૧૨
