________________
જૈન બાલગ્રંથાવલિ શ્રેણી : ૧ - ૫
પછી શેઠે ચંપકને પૂછ્યું : તેં આને શું પૈસા આપ્યા ? ચંપક કહે, મેં બહુ રકઝક કરી કે છ પૈસા લે, પણ તે કરગર્યો એટલે બે આના આપ્યા.
શ્રીપતિ કહે, વાહ ! તેં એનો બેડો પાર કરી નાખ્યો. અરે ભાઈ ! આપણે કોઈનું અણહકનું ન જોઈએ. એ તો લાવ્યો છે ચંદનની ભારી. અને તેમાંયે ઊંચામાં ઊંચું ચંદન. જા, મુનીમ પાસેથી પાંચસોની થેલી લાવ. કઠિયારો તો આભો જ બની ગયો. શેઠે કાનાને પાંચસોની થેલી આપી. ચૌદસનો એ દિવસ હતો. આવતી કાલે તો કાનાને અણોજો હતો.
*
પાંચસો રૂપિયા ! કેટલા બધા ! મેં તો સ્વપ્ન પણ નહોતું ધાર્યું કે આટલું ધન મળશે. વાહ ! આખરે નસીબે જોર કર્યું ખરું. કાનાએ વિચાર્યું, કાલે પૂનમ છે. મારે અણોજો છે. સવારે શહેરમાં જઈ ખૂબ ખાવાનું-પીવાનું લઈ આવું. કદી પેટ ભરીને ખાધું નથી તો આજ ભવ આખાની ભૂખ ભાંગી નાખું.
બીજે દિવસે આખો દિવસ ફરીને ખરીદી કરી. સાંજે એ પાછો વળ્યો ત્યારે એની નજર પાસેની મહેલાતમાં ગઈ. ત્યાં એક રૂપરૂપનો ભંડાર સુંદરી ઊભી છે. તેને જોતાં જ કાનો ચમક્યો. નીચે ઊભો રહી એકીટસે જોવા લાગ્યો : અરે, પૃથ્વીની પદમડી હશે કે સરગની અપસરા ! કેવાં રૂપ ઝરે છે ! ગોખમાં ઊભી રહેલી સ્ત્રી નગરની પ્રખ્યાત વેશ્યા
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
