________________
धन्नाण
१०
जगत्ना अंधाराने दूर करे बे, पण ताराननो समूह करतो नथी. ॥ ५ ॥ तात वचन सु ततकले रे, ऋटकी बोल्या रे तेह || एक पखो हम ताणतां रे, जाएयो तुमचो नेहो रे ॥ तातजी सांजलो ॥ १२ ॥ व्यवसायार्थे जलधिमें रे, श्रमे जाऊं प्रति दूर ॥ कष्ट खमू तोफाननां रे, जिहां नवि दीसे सूरो रे || ता० ॥ १३ ॥ तिहां जइ घन लावूं मेरे, राखुं प्र मे व्यवहार | वलि परदेशे थलवटे रे, जातं करण व्यापारो रे ॥ ता० ॥ १४ ॥ तरुका ताढ घणी खमुं रे, वशकाले रे वृष्टि ॥ भूख तृषा सहवी सदा रे, पंथ श्रम जुनं दृष्टो रे ॥ ता० ॥ १५ ॥ वली सेवा राजातली रे, असे करूं यह निशि खास ॥ ते पि धनने कारणे रे, जोवो हृदय विमासो रे ॥ ता० ॥ १६ ॥ यतः ॥ मंदाक्रांतावृत्तम्. ॥ मौनान्मूकः प्रवचनपटुः वातुलोजल्पकोवा, कांत्यांनीरु यदि न सहते प्रायशोजानिजातः ॥ दृष्टा पार्श्वे नवति सदा दूरतश्चाप्रगल्न, सेवाधर्मः परमगहनो योगिनामप्यगम्यः ॥ ६ ॥ जावार्थ:- मौन धा रण करवाथी मूगो, बोलवामां चतुर होवाथी वाचाल अथवा बहु बोलको, कमागुणथी बीकरण, सदन गुण न होवाथी तामसी, इस्मेशां पासे रहेनारो दोय तो जोनारो, अने दूर रहेतो होय तो गरिब; ए प्रकारे सेवा ( चाकरी) धर्म घलोज आकरो बे. अर्थात् ते योगी जनाने पल अगम्य . ॥ ६ ॥ कृषिकर्मादिक बहु करूं रे, वलि नेस्ती व्यवसाय ॥ दोशीवट
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
न० १
१०
www.jainelibrary.org
