Upmitibhav Prapancha Katha Part 01

Author(s): Chandrashekharvijay
Publisher: Kamal Prakashan

Page 266

135 स्फुरितनितम्बनिनादितरसनं, रसनालग्नपयोधरसिचयम् / सिचयनिपातितलज्जितवदनं, वदनशशाङ्कोद्योतितभुवनम् // 2 // अपि च-नितम्बबिम्बवक्षोजदुर्वारभरनिःसहा / तथापि रभसादाला, वेगाद्धावति सा तदा // 3 // निवेदिते तया राजपुत्रजन्ममहोत्सवे / आनन्दपुलकोद्भेदनिर्भरः समपद्यत // 4 // अत्रान्तरे प्रविष्टो मिथ्याभिमानः / ततोऽधिष्ठितमनेन रिपुकम्पनशरीरम् / ततश्च-तेनावष्टब्धचित्तोऽसौ, तदानीं रिपुकम्पनः / न मानसे न वा देहे, नापि माति जगत्त्रये // 1 // चिन्तितं च पुनस्तेन, विपर्यासितचेतसा / अहो कृतार्थों वर्तेऽहमहो वंशसमुन्नतिः // 2 // अहो देवप्रसादो मे, अहो लक्षणयुक्तता / अहो राज्यमहो स्वर्गः, संपन्नं जन्मनः फलम् // 3 // अहो जगति जातोऽहमहो कल्याणमालिका / अहो मे धन्यता सर्वमहो सिद्धं समीहितम् // 4 // अपुत्रेण मया योऽयमुपयाचितकोटिभिः / प्रार्थितः सोऽद्य संपन्नो, यस्य मे कुलनन्दनः // 5 // ततः कटककेयूरहारकुण्डलमौलयः / निवेदिकायै लक्षण, दीनाराणां सहार्पिताः // 6 // उल्लसत्सर्वगात्रेण, हर्षगद्गदभाषिणा / प्रकृतीनां समादिष्टः, सुतजन्ममहोत्सवः // 7 // ततो नरपतेर्वाक्यं, श्रुत्वा मन्त्रिमहत्तमैः / क्षणेन सदने तत्र, बत किं किं विनिर्मितम् // 8 // पवननिहतनीरसङ्घातमध्यस्थितानेकयादःसमूहोर्ध्वपुच्छच्छटाघातसंपन्नकल्लोलमालाकुले / यादृशः स्याग्निनादो महानीरधौ तत्र गेहे समन्तादथो तादृशस्तूर्यसङ्घातघोषः क्षणादुत्थितः // 9 // तथा-प्रवरमलयसम्भवक्षोदकश्मीरजातागुरुस्तोमकस्तूरिकापूरकर्पूरनीरप्रवाहोक्षसंपन्नसत् कदमामोदसन्दोहनिष्यन्दबिन्दुप्रपूरेण संपादिताशेषजन्तुप्रमोदम् / तथा-रत्नसङ्घातविद्योतनिष्टसूर्यप्रभाजालसञ्चारमालोक्यते तत्तदा मन्दिरम् // 10 // बहुनाटितकुब्जकवामनकं, प्रविघूर्णितकञ्चुकिहासनकम्। जनदापितरत्नसमूहचितं, त्रुटितातुलमौक्तिकहारभृतम् / लसदुद्भटवेषभटाकुलकं, ललनाजनलासविलासयुतम् / वरखाद्यकपानकतुष्टजनं, जनितं प्रमदादिति वर्धनकम् // 11 // .. अथ तादृशि वर्धनके निखिले, प्रमदेन प्रनृत्यति भृत्यगणे / अतिहर्षवशेन कृतोर्श्वभुजः, स्वयमेव ननर्त चिरं स नृपः // 12 // ततस्तत्तादृशं दृष्ट्वा, महासंमर्दगुन्दलम् / प्रकर्षः संशयापनः, प्रत्याह निजमातुलम् // 13 // निवेदयेदं मे माम ! महदत्र कुतूहलम् / किमितीमे रटन्त्युच्चै निर्वादितमुखा जनाः // 14 // अत्यर्थमुल्ललन्ते च, किमर्थमिति मोदिताः? / किं चामी मृत्तिकाभारं, निजाङ्गेषु वहन्ति ? भोः ! // 15 // चर्मावनद्धकाष्ठानि, दृढमास्फोटयन्ति किम् ? / विष्ठासंभारमुक्तोल्यो, मन्दं मन्दं चलन्ति किम् ? // 16 // किं वैष सदनस्यास्य, नायकः पृथिवीपतिः / बालहास्यकरं मूढः, करोत्यात्मविडम्बनम् // 17 // तदत्र कारणं माम :, यावन्नो लक्षितं मया / इदं तावन्ममाभाति, महाकौतुककारणम् // 18 // विमर्शः प्राह ते वत्स, कथ्यतेऽत्र निबन्धनम् / यदस्य सकलस्यापि, वृत्तान्तस्य प्रवर्तनम् // 19 // पश्यतस्ते प्रविष्टोऽत्र, य एष नृपमन्दिरे / मिथ्याभिमानस्तेनेदं, तात ! सर्व विजृम्भितम् // 20 // अयं हि राजा जातो मे, सूनुरेवं विचिन्तयन् / न माति देहे नो गेहे, न पुरे न जगत्त्रये // 21 // ततो मिथ्याभिमानेन, विह्वलीकतचेतसा / आत्मा च सकलश्चेत्थं, लोकोऽनेन विडम्बितः // न चेदं लक्षयत्येष, नूनमात्मविडम्बनम् / यतो मिथ्याभिमानेन, वराकं मन्यते जगत् // 23 // प्रकर्षः प्राह यद्येवं, ततोऽस्य परमो रिपुः / माम ! मिथ्याभिमानोऽयं, यः खल्वेवं विडम्बकः // 24 // विमर्शः प्राह को वाऽत्र संशयो भद्र ! वस्तुनि / निश्चितं रिपुरेवायं, बन्धुरस्य प्रभासते // 25 //