Upmitibhav Prapancha Katha Part 01

Author(s): Chandrashekharvijay
Publisher: Kamal Prakashan

Page 301

ततश्च-महामोहादिवर्ग च, स्वयमेव विजेष्यसि / लोलतां च निराकृत्य, रस्यसे साधुमध्यगः // 381 // ततो भगवतो वाक्यमाकर्येदं मनोरमम् / स्वचित्ते चिन्तयत्येवं, नरवाहनपार्थिवः // 382 // अहो भगवता प्रोक्तमिदमत्र परिस्फुटम् / य एवोत्सहते दोभ्या, तस्यैव प्रभुता करे // 383 // ततो भागवतीं दीक्षां, गृहाण किल भूपते ! तव संपद्यते येन, संपन्नं यत्तु मादृशाम् // 384 // अहो भगवता चारु, ममादिष्टं महात्मना / गृह्णाम्येवाधुना दीक्षामिति चित्तेऽवधारितम् // 385 // ततो विघटितानिष्टदुष्टपापाणुसञ्चयः / अवोचत गुरुं नत्वा, स राजा नरवाहनः // 386 // भदन्त ! यदि या काचिद्विद्यते योग्यतेदृशी / ततः करोम्यहं तादृक्, कृतं यादृग् भवादृशैः // 387 // किंचानेन!-दीयतां जिनदीक्षा मे, क्रियता मदनुग्रहः।ततो युष्मत्प्रसादेन, सर्व चारु भविष्यति // 388 // सूरिणाऽभिहितं भूप ! सुन्दरस्ते विनिश्चयः / युक्तमेतद्धि भव्यानां, कृत्यमेतद्भवादृशाम् // 389 // नूनं मदीयवाक्यस्य, सद्भावार्थोऽवधारितः / संजातस्तेन ते भूप ! महोत्साहोऽयमीदृशः // 390 // तथाहि-तादृक्षु वल्गमानेषु, महामोहादिशत्रुषु / को वा नाश्रयते दुर्ग, सुक्षेमं जैनसत्पुरम् // 391 // निश्चिन्तो गृहवासेऽत्र, को वा दुःखौघपूरिते ? आसीत विदिते जैने, सत्पुरे सुखसागरे // 392 // अलं कालविलम्बेन, राजन्नत्र महाभये / एवं ते ज्ञाततत्त्वस्य, युक्तमत्र प्रवेशनम् // 393 // ततो भागवतं वाक्यं, श्रुत्वा संतुष्टचेतसा / तदेतचिन्तितं राज्ञा, दीक्षाग्रहणकाम्यया // 394 / / राज्ये कं स्थापयामीति, कोवा योग्योऽस्य मत्सुतः। ततो विस्फारिता दृष्टिर्नीलाब्जदललासिनी॥३९५॥ अथागृहीतसङ्केते ! तदाऽहं रिपुदारणः / तथा निषण्णस्तत्रैव, निर्भाग्यो रोररूपकः / / 396 // . इतश्च-कृशोऽप्यसौ शरीरेण, तथा तातस्य पश्यतः / पुण्योदयो वयस्यो मे, मनाक सस्फुरतां गतः // 397 // ततश्च-दृष्टो निरीक्ष्यमाणेन, तातेनामलचेतसा / ततो मां वीक्ष्य तातस्य, पुनःप्रत्यागतं मनः // 398 // चिन्तितं च ततस्तेन, स एष रिपुदारणः / मया बहिष्कृतो गेहात्तपस्वी शोच्यतां गतः // 399 // हा हा मयेदं नो चारु, कृतं यत्सुतभर्त्सनम् / विषवृक्षोऽपि संवर्य, स्वयं छेत्तुमसाम्प्रतम् // 400 // तदिदं प्राप्तकालं मे, तथेदं जनकोचितम् / इदमेव सतां युक्तमिदं दुष्कृतशोधनम् // 401 // यदुत-एनं राज्येऽभिषिञ्चामि, संपूज्य रिपुदारणम् / ततश्च कृतकृत्योऽहं,दीक्षां गृह्णामि निर्मलाम् / / 402 // भद्रेऽगृहीतसङ्केते ! तथाऽहं दोषपुञ्जकः / तातस्य तादृशं चित्तं, तत्रेदं हन्त -- कारणम् // 403 // नवनीतसमं मन्ये, सुकुमारं सतां मनः / तत्पश्चात्तापसम्पर्काद्, द्रवत्येव न संशयः // 404 // आत्मा स्फटिकशुद्धोऽपि, सदोषः प्रतिभासते / परस्तु दोषपुञ्जोऽपि, निर्मलोऽमलचेतसाम् // 405 // परोपकारसाराणां, कारणेऽपि च निष्ठुरम् / कृतं कर्म करोत्येव, पश्चात्तापं महाधियाम् // 406 // ततश्चाहूय तातेन, निजोत्सङ्गे निवेशितः / तदाऽहं प्रश्नितश्चेत्थं, सूरिर्गद्गदभाषिणा // 407 // भदन्त ! विदितस्तावन्नूनमेष भवादृशाम् / ज्ञानालोकवतां लोके, यादृशो रिपुदारणः॥४०८॥ तदस्य सत्कुले जन्म, सामग्रीयं मनोहरा / संजाता किं पुनर्जातं, तादृशं चरितं पुरा ? // 409 // सूरिणाऽभिहितं भूप ! न दोषोऽस्य तपस्विनः / शैलराजमृषावादावस्य सर्वस्य कारणम् // 410 // तातेनोक्तं-अनर्थसार्थहेतुभ्यां, भदन्तेह कदा पुनः। आभ्यां पापवयस्याभ्यां वियोगोऽस्य भविष्यति॥४११॥ सूरिराह-महाराज ! वियोगोऽद्यापि दुर्लभः / शैलराजमृषावादौ, यतोऽस्यात्यन्तवल्लभौ // 412 // कारणेन पुनर्येन, वियोगोऽस्य भविष्यति ! भूरिकाले गते तत्ते, संप्रत्येव निवेदये // 413 // शुद्धाभिसन्धिर्विख्यातो, नगरे शुभ्रमानसे / राजाऽस्ति तस्य द्वे भार्ये, वरतावर्यते किल // 414 // मृदुतासत्यते नाम, तस्य द्वे कन्यके शुभे / विद्यते भुवनानन्दकारिके चारुदर्शने // 415 // रिपुदारणस्वराज्याभिषेकः मृदुतासत्यते कन्ये