Upmitibhav Prapancha Katha Part 01

Author(s): Chandrashekharvijay
Publisher: Kamal Prakashan

Page 290

259 तदेते कथितास्तुभ्यं, पुरे सात्त्विकमानसे / लोकाः महागिरे रूपं, समाकर्णय सम्प्रतम् // 37 // विवेकशि __तावदारुणदुःखार्ता, भवचक्रनिवासिनः। जना यावन पश्यन्ति, ते विवेकमहागिरिम् // 38 // रवर्णन यदा पुनः प्रपश्यन्ति, ते विवेकमहागिरिम् / तदा न रमते तेषां, भवचक्रे मतिर्नृणाम् // 39 // ततश्च--विहाय भवचक्रं ते, समारुह्य महागिरिम् / विमुच्य दुःखं जायन्ते, निन्द्वानन्दभागिनः॥४०॥ यतोऽत्र निर्मले तुङ्गे, स्थितानां वत्स ! देहिनाम् / भवचक्रमिदं सर्व, करस्थमिव भासते // 41 // ततो विविधवृत्तान्तं, दुःखसङ्घातपूरितम् / विलोक्येदं विरज्यन्ते, नगरात्तेऽमुतो जनाः // 42 // विरक्ताश्च भवन्त्यत्र, प्रतिवद्धा महागिरौ / विवेके भावतः सौख्यहेतुरेष च सदगिरिः॥४३॥ ततश्च-विवेकसद्रेिर्वत्स !, माहात्म्येनास्य ते जनाः। भवन्ति सुखिनोऽत्यन्तं, भवचक्रेऽपि संस्थिताः॥४४॥ तदेष सर्वलोकानां, सुखहेतुर्महागिरि / विवेको वर्णितस्तुभ्यमधुना शिखरं शृणु // 45 // इदं हि शिखरं तात ! सर्वदोषनिबर्हणम् / उत्त्रासकारणं मन्ये, दुष्टान्तरमहीभुजाम् // 46 // यतः--विवेकारूढलोकानां, यधुपद्रवकारिणः। आगच्छेयुः कचिद्भद्र !, महामोहादिशत्रवः॥४७॥ ततस्ते निर्दयैर्भूत्वा, विवेकारूढजन्तुभिः। शिखरादप्रमत्तत्वाल्लोटयन्तेऽस्मान्न संशयः // 48 // युग्मम् / ततस्ते चूर्णिताशेषशरीरावयवाः पुनः / दूरतः प्रपलायन्ते, शिखरं वीक्ष्य कातराः // 49 // तदिदं नूनमेतेषां दलनार्थ विनिर्मितम् / विवेकवासिशत्रूणामन्तरङ्गमहीभुजाम् // 50 // किं च---शुभ्रं विशालमुत्तुङ्ग, सर्वलोकसुखावहम् / वत्सेदमप्रमत्तत्वशिखरं गाढसुन्दरम् // 51 // तदिदं ते समासेन, कथितं शिखरं मया / अधुना वर्ण्यते जैनं पुरं तत्त्वं निशामय // 52 // इदं हि सत्पुरं वत्स ! निरन्तानन्दकारणम् / दुर्लभं भवचक्रे तु, जन्तुभिः पुण्यवर्जितैः॥५३॥ यतः-कालेन भूयसा लोकाः, पर्यटन्तः कथश्चन / आसादयन्ति कृच्छ्रेण, पुरं सात्त्विकमानसम् / स्थित्वा तत्र पुनर्यान्ति, भवचक्रे निरन्तके / एनं वत्स ! न पश्यन्ति, विवेकवरपर्वतम् // 55 // . भूरिभिर्विहितैस्तात ! ततश्चेत्त्यं गमागमैः / कदाचित्रोऽत्र पश्येयुर्विवेकवरपर्वतम् // 56 // नारोहन्ति च दृष्टेऽपि, तथान्ये वत्स ! सद्गिरौ / प्रयान्ति च विदन्तोऽपि, भवचके स्ववैरिणः / 57 // आरोहेयः कदाचिच्च, तत्रारूढाः सुदर्लभम / शिखरं ते न पश्येयुरिदं वत्सातिमुन्दरम // 58 // दृष्टेऽपि नानुतिष्ठन्ति, तत्रारोहणमुच्चकैः / शैथिल्येनैव तिष्ठन्ति, भवचक्रे सकौतुकाः // 59 // यदा तु धन्याः शिखरमारोहन्ति मनोहरम् / इदं वत्स ! जना जैन, पश्यन्त्येव तदा पुरम् // 6 // सा चैषा भवचकेऽत्र, वर्तमानैः सुदुर्लभा / सामग्री जन्तुभिर्वत्स ! याऽस्य दर्शनकारिणी // 6 // तेनेदं सततानन्दकारणं जैनसत्पुरम् / भवचक्र मया तुभ्यं, दुर्लभं प्रतिपादितम् // 2 // इदं रत्नौघसंपूर्णमिदं सर्वसुखास्पदम् / इदमेव जगत्त्यत्र, सारात्सारतरं मतम् // 63 // तदिदं त समासेन, वर्णितं जैनसत्पुरम् / अधुना येऽत्र वास्तव्या, लोकास्तानवधारय // 64 // 'एते हि सततानन्दाः, सर्वाबाधाविवर्जिताः / पुरप्रभावतो वत्स ! वर्तन्ते जैनसज्जनाः // 65 // प्रस्थिता नगरी सर्वे, निवृतिं कृतनिश्चयाः / आरात्पयाणकैः केचिद्वसन्ति विबुधालये // 66 // वीर्य वीक्ष्य भयोदभ्रान्तैमहामोहादिशत्रुभिः / एते जैना जना वत्स! दूरतः परिवर्जिताः // 67 // प्रकर्षेणोदितं माम ! नैतदेवं यतः कचित् / यथैव ते मया दृष्टा, भवचक्रनिवासिनः // 68 // महामोहादिभिर्ग्रस्तास्तथैतेऽपि न संशयः / तथाहि-एतेष्वपि जैनलोकेषु दृश्यन्ते सर्वाणि तत्त्कार्याणि, यस्मादेतेऽपि मूर्च्छन्ति भगवद्विम्बेषु, रज्यन्ते स्वाध्यायकरणेषु, स्निह्यन्ति साधर्मिकजनेषु, प्रीयन्ते सदनुष्ठानेषु, तुष्यन्ति गुरु