Tarak Tattvagyan

Author(s): Meghdarshanvijay
Publisher: Akhil Bharatiya Sanskrutirakshak Dal

Page 8

અહીંથી મરીને આવતા ભવમાં હિન્દુસ્તાનમાં જૈન કુટુંબમાં જન્મ લેવાની છે!”
દેવદાસગાંધીને આ જવાબથી આશ્ચર્ય થયું હશે. કારણ કે વિશ્વમાં વિકસેલા અનેક દેશો છે. ઋદ્ધિસમૃદ્ધિ અને સમજણમાં આગળ વધેલો કહેવાતા ઘણા દેશો છે. તે બધાને છોડીને બર્નાડશોની ઈચ્છા હિન્દુસ્તાનમાં જન્મ લેવાની થઈ. વળી હિન્દુસ્તાનમાં ય અનેક ધર્મોના પ્રજાજનો રહે છે, ત્યાં ક્યાંય નહિ ને જૈન કુટુંબમાં જ જન્મ લેવાની તેમણે ભાવના વ્યક્ત કરી !!!
દેવદાસગાંધીએ પોતાના આશ્ચર્યને શમાવવા ફરી સવાલ પૂછાવ્યો કે, “શા માટે તમે બીજે ક્યાંય નહિને હિન્દુસ્તાનમાં જૈનકુટુંબમાં જન્મ લેવાને ઈચ્છો છો?
બર્નાડશોએ જવાબમાં જણાવ્યું કે, “વિશ્વમાં ધર્મો તો ઘણા છે, પરંતુ દરેક ધર્મે ભગવાન બનવાની મોનોપોલી કોઈને કોઈ વ્યક્તિને આપી દીધી છે. તે જ વ્યક્તિ ભગવાન. બાકીના જીવો તેમના અનુયાયી બની શકે, તેમના ભક્ત બની શકે પણ ભગવાન તો કદી બની ન શકે. વિશ્વમાં એકમાત્ર જૈનધર્મ જ એવો છે કે જેણે ભગવાન બનવાની મોનોપોલી કોઈ એક વ્યક્તિને આપી નથી. જૈનધર્મના મત પ્રમાણે જે જીવો પોતાના રાગ-દ્વેષ વગેરે આંતર શત્રુઓને ખતમ કરી નાખે, તે બધા જીવો ભગવાન બની શકે છે. મારે ભગવાન બનવું છે. તેથી જૈનકુટુંબમાં જન્મ લેવાની મારી ભાવના છે!”
હિન્દુસ્તાનમાં જન્મ્યા પછી પરદેશના ગુણગાન ગાનારા અને પરદેશ જવાની તમન્ના રાખનારાઓને લપડાક મારતો આ જવાબ છે. વળી જૈનધર્મને પામ્યા પછી પણ જૈનધર્મની મહત્તા નહિ સમજેલા લોકોને માટે આ જવાબ સર્ચલાઈટ સમાન છે. ભાઈઓ ! આડા અવળા ન થાઓ. ગમે ત્યાં ન રખડો. આપણને જે મહાન જૈનધર્મ મળ્યો છે, તેની કદર કરતાં શીખો. તેની વાતોને શાંતિથી સમજો. સમય કાઢીને પણ પરમાત્માના તારક તત્ત્વજ્ઞાનને સ્પર્શે. જીવન ઉન્નત બનશે. કર્મો દૂર થવા લાગશે. પાપો ધોવાવા લાગશે. આત્મા પાવન બનશે. મનમાં પ્રસન્નતા ઉભરાશે. જીવનમાં શાંતિ મળશે. મરણમાં સમાધિ સાંપડશે, પરલોકે સદ્ગતિ પ્રાપ્ત થશે. પરંપરાએ પરમગતિ-મોક્ષગતિના શાશ્વત સુખોનું ભાજન બનીશું.
ત્રણ લોકના નાથ દેવાધિદેવ પરમાત્મા મહાવીરદેવ અષાઢ સુદ-૬ ના દિને માતાની કુક્ષીમાં પધાર્યા. ચૈત્ર સુદ-તેરસના પવિત્ર દિને તેમણે જન્મ લીધો. કારતક વદ-૧૦ ના દિને દીક્ષાજીવન સ્વીકારીને તેઓ સાધનામાં લીન બની ગયા. પોતાની જાતને ખોળવા જાણે કે જગતમાંથી ખોવાઈ ગયા. જંગલોમાં ગયા, સામે ચાલીને કષ્ટો સહવા અનાયદેશોમાં ગયા. જે જે ઉપસર્ગો-પરિષહો આવ્યા તેને સમતાથી સહન કર્યા. સાડા બાર વર્ષ દરમ્યાન શેર સાધના કરી. સાડા અગ્યાર વર્ષથી વધારે તો ચોવિહાર ઉપવાસ કર્યા. પ્રાય: જમીન ઉપર તેઓ પલાંઠીવાળીને તે સમય દરમ્યાન કદી ન બેઠાં. ખાસ કારણ-પ્રસંગો સિવાય પ્રાયઃ મૌન રહ્યા. વળી આ સાડા બાર વર્ષના સાધનાકાળમાં પૂરી ૪૮ મિનિટ જેટલું પણ ઉંધ્યા નહિ. આવી અપ્રમત્તસાધના દ્વારા