Prabuddha Jivan 2017 06

Author(s): Sejal Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh

Page 5

| જૂન, ૨૦૧૭
પ્રબુદ્ધ જીવન
વગર દોડતાં રહેવું. જો દોડતી વખતે સંશય ભળ્યો કે પછી બાજુ પ્રક્રિયાની પીડાના સમયે ધીરજ ધરી પર્વતની ટોચ પર બેસવું પડે વાળા કેટલું દોડ્યાં એવો પ્રશ્ન જન્મ્યો તો ઝડપ આપોઆપ ઓછી છે, વળી ગયેલી ચાંચને પર્વત સાથે અથડાવી જાતે તોડવી પડે છે. થઈ જાય અને મંજીલ ભણીની કૂચ નબળી પડે. જો દોઢ મિનિટની નહોરને પણ જાતે જ તોડવા પડે છે અને રાહ જોવી પડે છે, નવી આ દોડની જેમ સતત મન પણ પોતાની મેળે નિશ્ચિત કરેલી મંજીલ ચાંચ અને નહોર ઉગે એની. છેલ્લે પાંખના પીંછા પણ જાતે જ ખેરવવા તરફ હંમેશ માટે દોડતું રહે તો કેવું? જ્યારે આવી દોડ, હારતાં પડે છે અને પછી પાંચ મહિને નવાં પીંછાં આવે છે. જે એક સમયે હોઈએ છીએ ત્યારે સામાન્ય રીતે સ્પર્ધક પોતાની જ ભૂલ જુએ છે કે પોતાની શક્તિ, ગર્વનું પ્રતીક હતું, તેને જાતે જ તોડવું, નાશ કરવો મારાથી દોડાયું નહીં, આમ થયું હતું, તેમ થયું હતું, વગેરે. અને પછી નવા શક્તિ રૂપી અંગોની પ્રતીક્ષા કરવી–આ જીવન કેવી બાજુવાળાને લીધે હાર્યા એવું સામાન્ય રીતે રમતવીર નથી કહેતો, અભુત સમજ આપે છે. જે જ્ઞાન મેળવ્યું, ગૌરવ મેળવ્યું, જે સમર્થતા પરંતુ જીવનની રેસમાં થાપ ખાઈ જવાય છે. બધા જ આદર્શે જાણવા અભિમાની બનાવે તેને ઓગાળી નવજન્મ પામવો. બહુ અઘરું છે છતાં ભૂલી જવાય છે અને વર્તન સાથે મેળ બેસાડી શકાતો નથી, ભૂતકાળની જર્જરિત સમૃદ્ધિ, વિટંબણાઓથી મુક્તિ. પણ નવા આટલું વજન અંદર ભર્યું છે તો ઝડપથી કેવી રીતે દોડાશે અને જીતાશ સામ્રાજ્યના આરંભ માટે એનો વિનાશ એટલો જ આવશ્યક છે. કેવી રીતે મન મારા? જેટલી પોટલીઓ મળે છે એ ભેગી કરીને ઉર્ધ્વ વિનાશ અને સર્જનની ક્ષણ ભિન્ન ક્યાં છે? મહત્ત્વનું એ છે કે જે દિશામાં નહીં જવાય. હળવાં થતાં જવાનું છે, મૂકતાં જવાનું છે. વિનાશ પામ્યું, એના અનુભવે સર્જનની ક્ષણોમાં શું ભાગ ભજવ્યો? સંચિત જાણકારીનો ભાર વધવો ન જોઈએ, સંચિત જ્ઞાનથી વધુ હળવા સ્મૃતિ, ટેવ, જણસ, મનપસંદ બોજાઓથી મુક્ત થવું પડે, સરળ બનતાં શીખવું પડે છે.
નથી હોતું, સગવડના કોચલાની ઇંટને તોડી, નવા વાડા બાંધવા. ભર્યા ભર્યા સરોવર, સંઘર્યા કંઈક વર્ષો
નવા વાડા બાંધવા પણ શું કામ? નવી મુક્તિમાં પણ રહી શકાય. અમૂલ્ય જણસ જીવનની જાણી, કાળજે કોતરી સજાવ્યા. વાડા વગરનું આકાશ વધુ સમજદાર અને જવાબદારીભર્યું બનાવે અભાવે ભાવને છેતર્યા, સ્વભાવે ભાવને દોર્યા
છે. જે. કૃષ્ણમૂર્તિ કહે છે તેમ પ્રત્યેક બંધન તો આપણા સ્વીકારથી જ ઊંચક્યાં, ઉલેચાય નહીં એવા સ્પંદનો પાથર્યા.
બંધન બને છે. એ કોઈ બાહ્ય પ્રક્રિયા નથી, આંતરિક રીતે મુક્ત થવું ગાબડાં પાડો આ ભીંતોમાં ને તોડો બાંધ્યાં બંધનો
પડે. મુક્તિ સાથે વિહાર અને વિહાર સાથે હળવાશ, હળવાશ સાથે મુક્તિ પામો મન તણી, મુક્તિ ઝંખો હું તણી.
સમજણ, અને સમજણમાં ન્યાય, કરુણા, પ્રેમ, સૌમ્યતાનો સમન્વય
થાય ત્યારે ઊંચાઈ સાથેની ઉર્ધ્વગતિ પ્રાપ્ત થાય. જો ઊંચાઈમાં જ જ - ક જાણીતી ગરુડની વાર્તાને યાદ કરી જીવી લેવાની છે. ગરુડની મામાના
પાંખોનો ફફડાટ ન હોય, કલરવનો ઘોંઘાટ ન હોય, માત્ર અંતર ફૂર્તિ વિશે કોઈ શંકા નથી.
સાથે પરમની અનુભૂતિની ક્ષણ,
સંગે પ્રકાશિત થશે આકાશમાં પાંખ ફેલાવીને ઊડતાં
જે ન વર્ણવી શકાય, ન સ્પર્શી ગરુડને જોઈ સહુ કોઈને એના
શકાય, માત્ર વર્તન દ્વારા પહોંચી ‘ભારતીય ગુરુ પરંપરા' વિશેષાંક જેવા બનવાની ઝંખના થાય.
શકાય. પરંતુ ૭૦ વર્ષનું લાંબું આયુ |
|પર્યુષણ પ્રસંગે ઑગસ્ટ ૨૦૧૭નો ‘પ્રબુદ્ધ જીવન'નો વિશેષાંક ગ્લોબલાઈઝેશનના ફફડાટ, ભોગવતા ગરુડ માટે આયુષ્યનો | ‘ભારતીય ગુરુ પરંપરા' વિષય પર રહેશે.
ઘોંઘાટની વચ્ચે ગરુડની ઊંચાઈને પાંચમો દાયકો બહુ પીડાદાયક આ અંક પર્યુષણ પહેલાં પ્રગટ થશે.
યાદ રાખવાની છે. પરિવર્તન હોય છે. તેના શિકારી નહોર ભારતમાં ગુરુનું મહાભ્ય પ્રથમથી રહ્યું છે. ગુરુ અને ઇશ્વર બંને સમયે જે સમતા ધારી શકે, તે નબળાં પડી જાય છે, તેની તીણ |સાથે ઊભા હોય ત્યારે પ્રથમ ગુરુને વંદન કરીએ છીએ, કારણ | સંબંધ અને જાતે જીતી જાય છે. ચાંચ વાંકી વળી જાય છે, વયોવૃદ્ધ | ઇશ્વર સુધી જવાનો મારગ ગુરુ જ દર્શાવે છે.
બાકી, ‘તો આવો જ છું” કહી જાડા પીંછાની પાંખનું વજન ભારે |દરેક ધર્મની ગુરુ પરંપરા ભિન્ન રહેવાની, ચાલો સાથે મળી આ
પોતે પોતાના તોરમાં ચાલતા લાગે છે. આ સમયે હારેલો ગરુડ |ગુરુ મહાસ્યના વિશેષાંકમાં જોડાઈએ.
માનવીને કંઈ ન કરી શકાય. અમુક મૃત્યુને બદલે રૂપાંતરની આ વિશેષાંકના વિદ્વાન સંપાદક શ્રી રમજાન હસણિયા છે.
પ્રવાસ એકલા જ ખેડવાના હોય પ્રક્રિયામાંથી પસાર થવાનું પસંદ
પણ એનો તોર ન હોય. ગરુડને લેખ માટે એમનો સંપર્ક કરવો : ૦૭૫૬૭૦૬૪૯૯૩. કરે છે. આ પ્રક્રિયા ૧૫૦ દિવસની |
આકાશનો ગર્વ ન હોય. જે ક્ષણે હોય છે. પરિવર્તનની આ
* પ્રભાવના માટે આગોતરી જાણ ઑફિસ પર કરવી: ૦૨૨ ૨૩૮૨૦૨૯૬ | ઊંચાઈનું ભાન થયું, ભાનથી ગર્વ