Jain Yug 1926 Ank 01 02

Author(s): Mohanlal Dalichand Desai
Publisher: Jain Shwetambar Conference

Page 4

ભાદ્રપદ-માચિન ૧૯૮૨
જૈનયુગ શ્રી વીર પ્રાર્થનાઓ.
[ સંગ્રાહક તંત્રી ]
જે ! વિલામિi fજમાવશે
હે સર્વજ્ઞ ! આપ અમને સમ્યજ્ઞાનનું દાન કરજે, મમતyધુ માસિકધુp | કે જે દ્વારા અમે અમારા પવિત્ર ધર્મ પ્રચારને માટે રાજળ થી ! જાવક યત્ન કરીએ-તેના નિર્દોષતાનો સંસારમાં પ્રચાર भयोऽसमंजस निरंतरचारिणो मे॥
કરીએ. અમારા દેશ અને જાતિને અજ્ઞાન રૂપી વાદ
ળાઓની ઘનઘોર કાળી ઘટાઓએ ઢાંકી દીધેલ છે –હે દેવ ! જબરા વેગવાળા ભવસિલ્પના પૂરમાં
તેને નષ્ટ કરી જ્ઞાનને ઉજજવલ પ્રકાશ થાય. તે ડૂબતા એવા મને કિંકર ગણ, અને મને તારવા હે
સુન્દર પ્રકાશથી દેશ અને જાતિનાં કષ્ટ દૂર થાય, વીર પ્રભુ ! હું કે જે વારંવાર અસમંજસ-અયોગ્ય
તેની આર્થિક, નૈતિક દશા સુધરે, પરસ્પરમાં પ્રેમ માર્ગે નિરંતર જનારો છું એવા મને કરાવલંબ આપ એટલે હાથ આપી ઉગાર.
તત્વને પ્રસાર થાય, અને સમગ્ર સંસારમાં દયા,
અહિંસા, શાન્તિ, ઉદારતા, વીરતા, શાલીનતા આદિની શ્રી જિનવલભસૂરિ કૃત મહાવીર સ્તોત્ર
પ્રકાશમાન જ્યોતિ ઝગમગે.
હે અનન્ત શક્તિશાલિન ! આપ અમને કંઈ મુઝે હૈ સ્વામી !, ઉસ બલકી દરકાર.
શકિતઓનું દાન કરશે, કે જેથી અમે અમારી સદીઓઅડી ખડી હે અમિત અડચનેં, આડી અટલ અપાર, જૂની-નિબલતા અને કાયરતાને નષ્ટ કરી બલવાન તે ભી કભી નિરાશ નિગાડી, ફટકન પાવે દ્વાર. બનીએ. અમે પિતાના દેશ અને જાતિની સેવામાં
-મુઝે હૈ૦ અમારા જીવનને ભોગ દેવામાં સમર્થ થઈએ; અમારે સારાહી સંસાર કરે યદિ, દુવ્યવહાર-પ્રહાર,
જીવનપ્રવાહ સ્વાથ તરફ ને જતાં પરાર્થે પ્રત્યે જાય; હટે ન તો ભી સત્યમાર્ગરત, શ્રદ્ધા કિસી પ્રકાર અને વિષયવાસનાના ગુલામ ન બનીને જયવંતા,
–મુઝે સાહસી અને કર્તવ્યશીલ બનીએ. ધન-વૈભવકી જિસ આધસે, અસ્થિર સભા સંસાર,
હે દયાસાગર ! આપ અમને દયાની કંઈ ભીક્ષા ઉસસે ભી ન જરા ડિગ પાવે, મન બન જાય પહાર આપજો, કે જેથી અમે પહેલાં પોતાના હત્યમાં
--મુઝે હ૦ યાને ઝરણું વહાવીએ અને પછી તેનાથી અનન્ત અસફલતાકી ચેટસે નહિ, દિલમેં પડે દરાર,
હૃદયરૂપી ક્યારીઓમાં લઈ જઈને સમગ્ર સંસારમાં અધિકાધિક ઉત્સાહિત હે, માનું કભી ન હર દયા દેવીનું પવિત્ર સામ્રાજ્ય સ્થાપિત કરીએ. જો કે
આપે દયા કરવી એ અમારા જીવનનું મુખ્ય લક્ષ્ય દુખ દરિદ્રાકૃત અતિશ્રમસે, તન હવે બેકાર, બતાવ્યું હતું, પરંતુ અજ્ઞાનથી તેને અમે ભૂલીને તે ભી કભી નિરૂઘમ હે નહિં, બેઠું જગદાધાર નિર્દયતાને ઉપાસક બન્યા-બીજાનાં દુખપર સહા
–મુઝે હૈ૦ નુભૂતિ બતાવી તેને દૂર કરવાનું સર્વથા છોડી દીધું. જિસકે આગે તનબલ ધનબલ, તૃણવત તુચ્છ અસાર,
આટલામાટે હે નાથ ! અમારે માટે ઉકત ગુણેની મહાવીર જિન ! વહી મનેબલ, મહામહિમ સુખકાર બહુ જરૂર છે. આપ અમારી આ જરૂરીઆતેને –મુકે સ્વામી ! ઉસ બલકી દરકાર. પૂરી કરજો.’ –નાથુરામ પ્રેમી.
–સત્યવાદી અંક ૧૦. વરાત ૨૪૪૧.