Jain Dharm Prakash 1909 Pustak 025 Ank 10

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 4

રટર
જેન ધર્મ પ્રકારી. હે પ્રાણપતિ! આપને અહેડે કરવા જવું ઘટતું નથી, કેમકે તેને પરિણામે નરકનાં દુઃખ પ્રાપ્ત થવાને ભય છે. તમારા એ કૃત્યથી ધરણી (પૃથ્વી) ને પરણી (સ્ત્રી) બને લાજે છે, માટે તમે આ જીવહિંસા કરવારૂપ અનીતિને તજી દે. મોઢામાં તૃણ લે તે શત્રુને પણ ક્ષત્રી છેડી દે છે, તે આ બિચારા નિરપરાધી પ્રાણી નિરતર તૃણને આહાર કરનાર છે તેને ઉત્તમ ક્ષત્રી હોય તે કેમ મારે? જે ગમાર હોય તેજ મારે. વળી જેની પાસે આયુધ ન હોય તેને ક્ષત્રી મારતા નથી. તે સસલ વિગેરે પશુઓ બિચારા આયુધ વિનાના છે તેને રાણ જાયે હોય તે તે માટેજ નહીં; દાસીજાયે હેય તેજ મારે. તેમજ જે શત્રુ નાસે તેને ખરા ક્ષત્રિી કદી પણ મારતા નથી, તે આ બીચારા પશુઓ તમને જોતાંજ નાસવા માંડે છે, તેની પાછળ પડીને તેને મારવા તે ક્ષત્રીને ધર્મજ નથી, કેટલાએક પાપશાસ્ત્રના ઉપદેશકે એમ કહે છે કે “પિતાના રાજ્યની હદમાં આવેલ વૃ, ઘાસ અને જળ વિગેરે તમામ રાજાની મલેકીનાં છે. તેને રાજાની આજ્ઞા વિના ખાનાર, પનારા, પિડા ઉ. પજાવનારા ઇત્યાદિ અપરાધવાળા પશુ પક્ષી અભ્યાદિકને મારવાથી રાજાને દેષ લાગતું નથી.” આ કહેવું તદ્દન વિપરીત છે, અને હિંસક કુળનું પિષણ કરનાર છે. પરંતુ સામાં તે સર્વ જગ્યાએ હિંસાની ખિંસા (નિદા)જ સાંભળી છે. હિંસા કઈ પ્રકારે સારી છે જ નહીં. જે પિતાને સંતાપ કરે અને પરને પણ સંતાપ ઉપ
વે તે પાપી છે, અને એ હેડી કુળમાં કેતુ સમાન–કુળને નાશ કરનાર છે. જે દુર્બળને હણે છે તેનું પરાક્રમ રસાતાળમાં જાઓ. તે પરાક્રમ કાંઈ કામનું નથી, ઉલટું હાનિ કરનારું છે. કારણ કે તે કૃષ્ણ લેશ્યાને તીવ્ર પરિણામ રૂપ છે. એવી દુઇ કરણીથી આ જગતમાં અપજશની પ્રાપ્તિ થાય છે. કેમકે કેયલે ખાવાથી તે મુખ કાળું જ થાય–ઉજળું ન થાય.”
આ પ્રમાણે બહુ બહુ રીતે રાણીએ રાજાને અસર ઉપજાવે તેવા વચને કહ્યાં, પરંતુ તેના ચિત્તમાં કિંચિત્ પણ પ્રતિબંધ લાગે નહીં. જેમ પુષ્પરાવર્તને મેઘ વરસે તે પણ મળસેલીઓ જાતે નથી, તેમ મૂર્ણને હિપદેશ અસર કરે નથી, ઉલટ ક્રોધ ઉપવે છે.
અન્ય સાતસે ઉલઠ પુરૂષને લઈને રાજ મૃગયા રમવા ગયે. ત્યાં તેણે કેાઈ ગડુન વનમાં એક મુનિને દડા, એટલે રાજા છે કે “જુઓ! આ કઈ કેઢીઓ દેખાય છે ! એટલે પેલા ઉલ્લડે તેને પ્રહાર કરવા લાગ્યા. તેઓ જેમ જેમ તાડના કરે તેમ તેમ રાજાના મનમાં હાયરસનું પિષણ થવા લાગ્યું અને મુનિના મનમાં શાંતરસનું પિષણ થવા લાગ્યું. એ પ્રમાણે મુનિને ઉપસર્ગ કરીને તેઓ પાછળ વળી પિતાને સ્થાનકે ગયા,