________________
રાખવાની સ્પૃહા નથી.
સ્પૃહાનો અભાવ વૈરાગ્ય જન્માવે છે. સાધકને પ્રભુ કે ગુરુ સિવાય કોઈ આકર્ષી ન શકે.
પરમતત્ત્વમાં જ સાતત્ય. સતત એ જ સ્મરણ – ધ્યાન, એ તત્ત્વનિષ્ઠા છે. પરમાં સંપૂર્ણ અનાસ્થા. માટીનાં બે-ચાર પૂતળાં તમારી પ્રશંસા કરે તેનો શો અર્થ છે ! તેઓ કહેશે તમે સરસ પ્રવચન કર્યું.
ભાષાવર્ગણાના પુદ્ગલોને તમે પકડ્યા. આત્મસાત કર્યા અને છોડ્યા. તેમાં કસરત સિવાય શું કર્યું? તમારું શરીર પર છે તેમ ભાષાવર્ગણા પર છે, તેમાં આસ્થા કેમ હોય !”
જીવ તારે આ જગતમાંથી શું લઈ જવું છે ? અને લઈ જવા જેવું પણ શું છે? માટે સૌની સાથે પ્રેમથી જીવવું. પરદોષદર્શનથી તદ્દન દૂર રહેવું. ગુણાનુરાગી થઈ બધાને નિરપેક્ષ પ્રેમથી સ્વીકારવા.
આપણી ચેતના વાસ્તવમાં પવિત્ર સજીવન કોષો છે. તેમાં પ્રેમ ભર્યો છે. પરંતુ અહં એ કોષોને નષ્ટ કરી દે છે. પ્રગટ થવા દેતો નથી. પરંતુ સ્વાર્થનાં બધાં જ દ્વારને બંધ કરી પવિત્ર થઈએ..
મન ઐસો નિર્મળ ભયો, જૈસો ગંગાનીર પીછે પીછે હરિ ફિરે કહત કબીર કબીર.”
“ભક્તનો પ્રેમ એવી ઉચ્ચ કોટિએ પહોંચે ત્યારે તે કેવી રીતે પ્રભુથી દૂર થાય ? આગળ પ્રભુ ને પાછળ પણ પ્રભુ. પ્રભુ જ પ્રભુ જ પ્રભુ.”
૧૦૪ હૃદયપ્રદીપનાં અજવાળાં
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
