________________
રાગદ્વેષ અને અહંકારની ધારાને બિલકુલ સામે છેડે છે એક બિંદુ સમતારસનું. વાહ ! આવો રસ ક્યારેય ચાખ્યો નથી. આ પરમસુખ મળી જાય પછી બીજું શું જોઈએ? સમાધિ – પોતાનું પોતાનામાં હોવું ચેતના બિલકુલ સ્વસ્થ બની ગઈ. ત્યાં શબ્દો પણ ફિક્કા પડે છે.”
ઇન્દ્રિયો અને મન વિષયોમાં એકાગ્ર બને તો સુખાભાસ. ઇન્દ્રિયો અને મન પ્રભુગુણોમાં એકત્વ કરે ત્યારે સુખ (શુભભાવ) પોતાનું અસ્તિત્વ પૂરું પ્રભુમય બને પ્રશમ સુખ, અને સ્વભાવાલંબન બને ત્યારે આનંદ એ આનંદ આત્માનો નિrગુણ છે. તેની પ્રાપ્તિ પછી શું ખામી રહે !
જગતના કોઈપણ પદાર્થમાં આત્મિક સુખ આપવાની તાકાત નથી. જડ પદાર્થને સુખનો ભાવ નથી. સુખ આત્માનો ગુણ છે. પર પદાર્થમાં ઉપચારથી સુખનો ભાસ પેદા થાય છે. એ સુખને એટલે કલ્પના માત્ર કહેવાય છે.
પૂરું અસ્તિત્વ પ્રભુગુણમાં ડૂબી જાય ત્યારે આનંદની અનુભૂતિ થાય. વીતરાગની ધારાનું સાતત્ય એ આનંદ છે. એવા આનંદમાં ડૂબેલા યોગીને શું ખામી હોય. જેના ચરણોમાં સુખ. આનંદ સ્વયં સ્થાન લે છે.
વિરાગી આંખોમાં જ વિષયો પ્રત્યે સ્વયં અનાકર્ષણ હોય છે. તેથી તે પરમ સમાધિમાં જ ડૂબેલા રહે છે. તેમને જગતના પદાર્થોની કે તેના સુખની અંશ માત્ર જરૂર નથી.”
આ જન્મમાં આત્મત્વ પ્રાપ્તિના બધા યોગ મળ્યા છે તેને પકડી લઈને હવે એની જ પ્રાપ્તિ, અન્ય કંઈ નહિ એવો દઢ નિર્ણય કરી, સર્વ વળગણાથી મુક્ત થવું.
૧૬૨ હૃદયપ્રદીપનાં અજવાળાં
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
