________________
હું શરીરથી જુદી ગણું એ જ્ઞાનબળ મુજને મળો, ને ભીષણ જે અજ્ઞાન મારું, નાથ તે સત્ત્વરે ટળો.”
શ્રી અમિતગતિ સામાયિક આત્મા સ્વયં દોષહીન છે, એ જ્ઞાનબળ હજી જીવને લાગ્યું નથી તેથી અજ્ઞાનના અંધકારમાં જીવ અથડાય છે. પણ જો શરીરથી જુદો છું તેવું તત્ત્વજ્ઞાન તેને પ્રાપ્ત થાય તો સંસારથી મુક્ત થાય.
જ્ઞાનીઓએ મનની કામનાઓને જ શમાવી ને અંતરંગના સુખ વડે સંતોષ મેળવ્યો છે. તેમને સંસારમાં મનનો નિરોધ, તત્ત્વબોધ અને સંતોષ વડે જ સુખ અનુભવ્યું છે.
“આ જગતની કો વસ્તુમાં તો સ્વાર્થ છે નહિ જરી, વળી જગતની પણ વસ્તુઓનો સ્વાર્થ મુજમાં છે નહિ; આ તત્ત્વ સમજી ભલા, તું મોહ ઘરનો છોડશે, શુભ મોક્ષનાં ફળ ચાખવા, નિજ આત્મમાં સ્થિર તું થજે.”
શ્રી અમિતગતિ સામાયિક આત્મામાં સ્થિર થાય તેને સુખ જ સુખ છે. અંતરમાં દુઃખ તત્ત્વ જ નથી. બહારમાં ક્યાંય સુખ નથી. અજ્ઞાનવશ જીવ ઊંધા પાટે ચડ્યો છે. સુખ નથી ત્યાં સુખ શોધે છે. જે દુઃખનાં સ્થાનો છે ત્યાં સુખ કેવી રીતે મળે?
“જે જ્ઞાનમય સહજ આત્મ, તે સ્વાત્મા થકી જોવાય છે, શુભયોગમાં સાધુ સકળને આમ અનુભવ થાય છે; નિજ આત્મમાં એકાગ્રતા સ્થિરતા વળી નિજ આત્મમાં, સંપૂર્ણ સુખને શોધવા તું આત્મથી જો આત્મમાં.”
શ્રીઅમિતગતિ સામાયિક સાધક જાણે છે કે જગતમાં બહાર કંઈ ગમવાપણું છે જ નહિ. આત્મામાં ન ગમવા જેવું કંઈ નથી માટે સાધક આત્મામાં સુખ શોધે છે અને મેળવે છે.
હૃદયપ્રદીપનાં અજવાળાં ૧૩૩
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
