Gyanbindu Prakarana

Author(s): Yashovijay Upadhyay, Sukhlal Sanghavi
Publisher: ZZZ Unknown

Page 190

पृ० ७. पं० २१.]
टिप्पणानि । णो य तस्स तन्निमित्तो बन्धो सुहुमो वि देसिओ समए ।
अणवजो उपयोगेण सव्वभावेण सो जम्हा ॥" [ ओघनि० ७४८,७४९ ] स्वप्नान्तिकेऽप्यशुद्धचित्तसद्भावादीषद्वन्धो भवत्येव । स च भवताप्यभ्युपगत एव 'अव्यक्तं तत्सावद्यम्' इत्यनेन । तदेवं मनसोऽपि क्लिष्टस्यैकस्यैव व्यापारे बन्धसद्भावात् यदुक्तं भवता प्राणी प्राणिज्ञानमित्यादि तत्सर्वं प्लवत इति । यदप्युक्तम् - 'पुत्रं पिता समा- 5 रभ्य' इत्यादि तदप्यनालोचिताभिधानम् । यतो मारयामीयेवं यावन्न चित्तपरिणामोऽभूत् तावन्न कश्चिद्व्यापादयति । एवंभूतचित्तपरिणतेश्च कथमसंक्लिष्टता ? | चित्तसंक्लेशे चावश्यंभावी कर्मबन्ध इत्युभयोः संवादोऽत्रेति ।
यदपि च तैः कचिदुच्यते यथा- 'परव्यापादितपिशितभक्षणे परहस्ताकृष्टाङ्गारदाहाभाववन्न दोषः' इति- तदपि उन्मत्तप्रलपितवदनाकर्णनीयम् । यतः परव्यापादिते पिशित-10 भक्षणेऽनुमतिरप्रतिहता, तस्याश्च कर्मबन्ध इति । तथा चान्यैरपि अभिहितम् -
"अनुमन्ता विशसिता संहर्ता क्रयविक्रयी।
संस्कर्ता चोपभोक्ता च घातकश्चाष्ट घातकाः॥" यच्च कृतकारितानुमतिरूपमादानत्रयं तैरभिहितं तज्जैनेन्द्रमतलवास्वादनमेव तैरकारीति । तदेवं कर्मचतुष्टयं नोपचयं यातीत्येवं तदभिधानाः कर्मचिन्तातो नष्टा इति सुप्रतिष्ठित- 15 मिदम्" - सूत्रकृ० १.१.२.२४-३२ । २.४ । "शाक्यपुत्रीया भिक्षव इदमूचुः
पिन्नागपिंडीमवि विद्ध सूले केइ पएजा पुरिसे इमे ति । अलाउयं वावि कुमारएत्ति स लिप्पति पाणिवहेण अम्हं ॥ अहवावि विभ्रूण मिलक्खु सूले पिन्नागबुद्धीइ नरं पएज्जा । कुमारगं वावि अलावुयंति न लिप्पइ पाणिवहेण अम्हं ॥ पुरिसं च विद्रूण कुमारगं वा मूलंमि केइ पए जायतेए । पिन्नायपिण्डं सतिमारुहेत्ता बुद्धाण तं कप्पति पारणाए ॥"
सूत्रकृ. २.६.२६-२८ । "हस्तितापसाः परिवृत्य तस्थुरिदं च प्रोचुरित्याह -
25 संवच्छरेणावि य एगमेगं बाणेण मारेउ महागयं तु । सेसाण जीवाण दयट्ठयाए वासं वयं वित्ति पकप्पयामो॥" सूत्रकृ. . "अजयं चरमाणो य पाणभूयाइ हिंसइ । बन्धइ पावयं कम्मं तं से होइ कडुअं फलं ॥१॥ कहं चरे, कहं चिहे, कहमासे, कहं सए । कहं मुंजन्तो भासन्तो, पावकम्मं न बन्धइ ? ॥७॥ जयं चरे जयं चिढे जयमासे जयं सए । जयं भुंजतो भासंतो पावकम्मं न बन्धइ ॥८॥