________________
પહોંચ્યા. સંધ્યા સમય થઈ જવાથી બહાર જ સ્થિરતા કરી. કોઈ ધર્મશ્રદ્ધાવંત શ્રાવકધારા નગરીમાં બિરાજતા પૂજ્ય આચાર્ય ભગવંતને વંદના પૂર્વક કહેવરાવ્યું કે- “આપના સંસારીપણાના ચાર ભાણેજ મુનિઅવસ્થામાં આપને વંદન કરવાને અત્રે આવ્યા છે, પણ સંધ્યા સમય થઈ જવાથી નગરીની બહાર રોકાયા છે. પ્રભાતે આપની પાસે આવી પહોંચશે.'
એ શુભ સમાચારથી સૂરીશ્વરજીને અપૂર્વ આનંદ થયો. કયારે બીજા દિવસનું પ્રભાત ખીલે, સૂર્યરશ્મિ પૃથ્વીટ પર પથરાય અને ભાણેજ ચાર મુનિઓ મળે એની જ રાહ સૂરીશ્વરજી જોઈ રહ્યા. .
આ બાજુ નગરની બહાર ધ્યાનસ્થ રહેલા ચારે મુનિવરો રાત્રિએ શુકલધ્યાન ધ્યાવતાં અને ઘાતી કર્મને ચકચૂર કરતાં લેકાલે પ્રકાશક કેવલજ્ઞાનને પામ્યા. ત્રણ કાળના ભાવેને નિર્મળ આરિસાની માફક પ્રત્યક્ષ નિહાળ્યા.
શાત્ર પૂર્ણ થઈ પ્રભાત ખીલ્યું. પૂર્વ દિશામાંથી સૂર્ય સહસ્ત્રકિરણે પૃથ્વીપટ પર પાથર્યા. સુરીશ્વરજી મહરાજને તો લેશમાત્ર પણ ખબર નથી કે ચારે મુનિઓને કેવલજ્ઞાન ઉત્પન્ન થયું છે. એ તો રાહ જેઝને જ બેઠા છે કે હમણાં આવશે. ખૂબ રહ જેવા છતાં પણ ન જ આવ્યા ત્યારે અત્યંત ઉત્સુક એવા ખુદ આચાર્ય મહારાજ એમને મળવા એમના સ્થાનમાં આવ્યા. ' આ ચારે ભાણેજ મુનિઓ ચાર ઘાતિકર્મના ક્ષયથી કેવલી થયેલા હેવાથી તેમણે શ્રી શીતલાચાર્યને સત્કાર અને વંદનાદિક ન કર્યા. આથી રોષે ભરાયેલા એવા આચાર્ય મહારાજ આ તો અવિનયી અને
અશિષ્ટ શિષ્યો છે એમ સમજી પોતે જ આ ચારે કેવલી મુનિઓને વંદના કરી. " હદયમાં લેશમાત્ર પણ ભાવ નહિ હોવાથી આ જે વંદના કરી તે દ્રવ્યવદન કમ થયું
