________________
લઈને કૃષ્ણ મહારાજાએ બાલબ્રહ્મચારી બાવીસમા તીર્થંકર શ્રી નેમિનાથ ભગવત પાસે તેને દીક્ષા અપાવી. | એક વખત શ્રી નેમિનાથ તીર્થકર અઢાર હજાર મુનિવરેથી પરિવરેલા રૈવતકગિરિ (ગિરનાર) ઉપર સમવસર્યા. તે વખતે કૃષ્ણ મહારાજા પણ અનેક રાજાઓ આદિ અને વિરકશાલવી સાથે વંદનાથે આવ્યા.
ત્રણ ખંડના અધિપતિ એવા કૃષ્ણ વાસુદેવે સર્વ સાધુઓને ભક્તિભાવપૂર્વક દ્વાદશાવર્તવંદન કર્યું. તેમની સાથે બીજા રાજાઓ વંદના કરતાં કરતાં થાકી જવાથી થોડા ઘણું મુનિઓને વંદના કરી બેસી ગયા, પણ વિરકશાલવીએ તે કૃષ્ણમહારાજની અનુવૃત્તિએ સર્વ સાધુઓને વંદન કર્યું. * કૃષ્ણ પરિણામે સખત થાકી ગયા ત્યારે તેમણે શ્રી નેમિનાથ પ્રભુને કહ્યું કે, “પ્રભો! ૩૬૦ સંગ્રામમાં પણ આવો થાક મને નથી લાગે, આજ તે હું ખૂબ જ થાકી ગયે છું.’
પ્રભુએ કહ્યું: “હે કૃષ્ણ ! આજે તે તમે ઘણું કર્મોની નિર્જરા કરી છે. સાતમી તમસ્તમપ્રભા નરકનું બાંધેલું આયુષ્ય તોડીને ત્રીજી વાલુકાપ્રભા નરકનું કર્યું છે. ઈત્યાદિ...”
અહીં કૃષ્ણ મહારાજાની અઢારહજાર સાધુઓને ભાવપૂર્વક કરેલી જે દ્વાદશાવર્ત વંદના તે “ભાવ કૃતિકર્મ અને કૃષ્ણ મહારાજાનું મન સાચવવા વીરકશાલવીએ કરેલી જે વંદના તે “દ્રવ્ય કૃતિકર્મ જાણવું.
[૪. વિનયકમ પર બે રાજસેવકનું દષ્ટાંત–].
એક નગરની નિકટમાં આવેલ બે ગામમાં વસતા બે રાજસેવકને પિતપોતાના ગામની સીમા માટે પરસ્પર વાદવિવાદ થયો. તેને ન્યાય કરાવવા રાજદરબારમાં જતાં એક મુનિ મહાત્માના શુકન થયા.
તે બે પૈકી એક રાજસેવક તે “અહો ! એ મુનિમહાત્માના દર્શનથી મારું કાર્ય અવશ્ય સિદ્ધ થશે.' એમ કહી ભાવપૂર્વક પ્રદ
