________________
બધું સરખું જ છે' એ રીતે વચનથી તર્જના કરતે શિષ્ય ગુરુને જે વંદન કરે તે “તજના” નામને ઓગણીશમે દેવ કહેવાય છે. અથવા અંગુલિ વગેરે દ્વારા કાયાથી તજના કર શિષ્ય
ગુરુને જે વંદન કરે તે પણ ‘તતિ -તજના' દેવ કહેવાય છે. ૨૦ વંદન એ વિશ્વાસ ઉત્પન્ન કરવાનું કારણ છે' એમ સમજી
લેકમાં વિશ્વાસ ઉત્પન્ન કરવાના હેતુથી કપટપૂર્વક યથાર્થ વિધિ સાચવી જે વંદન કરે તે “સઠ” નામને વશમો દોષ કહેવાય છે. અથવા કપટપૂર્વક શરીરની અસ્વસ્થતા-માંદગી વગેરેનું બહાનું કાઢી, વિધિપૂર્વક જે વંદન ન કરે તે પણ “સઠ” દેષ કહેવાય છે. હે ગુરુ ! તમને વંદન કરવાથી શું વગેરે વચનો દ્વારા ગુરુની હેલના-અવજ્ઞા કરતે શિષ્ય જે વંદન કરે તે “હીલિત”
નામના એકવીસમો દોષ કહેવાય છે. ૨૨ ગુરુને વંદન કરતાં વચમાં દેશકથા વગેરે વિસ્થાઓ કરે તે
“વિપરિતકુંચિત' નામને બાવીશમે દેવ કહેવાય છે. ૨૩ અનેક મુનિઓ જ્યારે વંદન કરતા હોય ત્યારે કોઈ મુનિની
ઓથે રહીને, અથવા અંધારામાં ગુરુ ન દેખે તેવી રીતે વંદન કર્યા વિના એમ ને એમ ઊભો રહે અગર બેસી રહે, અને જ્યાં ગુર દેખે કે તરત જ ત્યાં વંદન કરવા માંડે તે “દુષ્ટાદિષ્ટ” નામને તેવીશમો દેશ કહેવાય છે. [ ૧૬મા તેન દોષમાં દષ્ટાદષ્ટ જે કહેલ છે તે લેકવડે દઈ દષ્ટ છે, અને આ ૨૩ મા દેષમાં દૃષ્ટાદષ્ટ જણાવેલ છે તે ગુરુ વડે
દષ્ટાદષ્ટ શિષ્ય સમજવાનું છે.] ૨૪ પશુનાં જેમ બન્ને શિંગડાં માથાના ડાબા અને જમણા એમ
બે ભાગમાં હોય છે, તેમ અહીં પણ પોતાના કપાલલલાટના બન્ને પડખે વંદન કરે એટલે “ યહો જાયં વાચ” એ
