________________
ઉક્ત એ ચઉભંગી પૈકી પ્રથમ ભંગ-ભાંગે શુદ્ધ છે, અને બાકીના ત્રણ અશુદ્ધ છે. ૨૮ ગુરુને વંદન કરતી વખતે શિષ્ય વંદનસત્રના વ્યંજન (એટલે
અક્ષર,) અભિલાપ (એટલે પદ, વાક્ય) અને પૂર્વે કહેલ પચીસ આવશ્યક એ સર્વ ન્યૂન-ઓછા કરે અર્થાત પરિપૂર્ણન કરે તે “ન્યૂન” નામને અઠ્ઠાવીશો દોષ કહેવાય છે. [અર્થાત વંદનસૂત્રના અક્ષરો વગેરે ઓછા બોલીને વંદન કરે તે. ] ગુરુને વંદન કર્યા બાદ પ્રતિ શિષ્ય, મોટા સાદે “ત્યા વૈવામિ' એ ચૂલિકા – શિખારૂપે અધિક જે કહે તે “ઉત્તરડ” (ઉત્તર લિકા) નામને ઓગણત્રીશમે દેષ કહેવાય છે. [ અર્થાત વંદન કર્યા પછી મોટા સાદે” “મFણ વંદામિ’
બેલે તે.] ૩૦ ગુરુને વંદન કરતી વખતે શિષ્ય, મૂક-મૂંગા મનુષ્યની માફક
વંદન સૂત્રના અક્ષરોને આલાપકને કે આવર્તને પ્રગટ ઉચ્ચાર
ન કરે, પરંતુ મેથી ગુણગુણુટ કરીને અથવા મનમાં બેલીને| વિચારીને જે વંદન કરે તે “મૂક” નામને ત્રિીશમે દેવ કહેવાય છે.
[ અર્થાત મૂંગા મનુષ્યની જેમ મનમાં બેસીને વંદન કરે છે.] ૩૧ શિષ્ય મેટા સાદે વંદનસત્ર બોલીને ગુરને જે વંદન કરે તે
“હુર” નામનું એકત્રીશમે દેષ કહેવાય છે. ૩૨ બળતા ઉબાડિયાને છેડાથી પકડીને બાળક જેમ ગોળ ભમાવે
છે તેમ રજોહરણને–ઓઘાને છેડેથી પકડીને ભમાવતે શિષ્ય જે વંદન કરે તે “ચડલિક' નામને બત્રીશમે દેષ કહેવાય છે અથવા પિતાને હાથ લાંબો કરીને “હું વંદન કરું છું” એમ કહે છતે વંદન કરે અથવા હાથ લાંબો કરી ભમાવતે જીતે વંદન તે પણ “ચડલિક દોષ કહેવાય છે.
|| ગાથાંક-૨૩-૨૬, અનુવાદક ૩૨-૩૪
