________________
૧૫
* શીત૨: સુઝો વી–ળો સેવવર્ય પાસ્ટ: રાવઃ | . - જેને દત્તઃ તિ-નિ રચ-માયાખ્યા ૧૧ ૧ [ વંદનકર્મ ઉપર શીતલાચાર્યનું દષ્ટાંત- ]
શ્રીપુર નગરના શીતલ નામના નરપતિએ જૈનાચાર્ય શ્રીધમજોષસૂરિ મપાસે પરમપાવની પરમપદદાયિની પારમેશ્વરી પ્રત્રજ્યા સ્વીકારી. ક્રમશઃ ગુરુમહારાજાએ આચાર્યપદવીથી અલંકૃત કર્યા. શીતલાચાર્ય એ નામથી જગતમાં પ્રખ્યાત થયા.
એ શીતલાચાર્ય અને સંસારીપણાની ગારમંજરી નામની એક ભગિની (બહેન) હતી. તેને અદ્દભુત સૌન્દર્યશાળી તદ્દભવક્ષગામી ચાર પુત્રરત્ન હતા. માતા પિતાના ચાર પુત્રરત્નને “તમારા મામાએ રાજવૈભવને તિલાંજલી દઈ આત્મ કલ્યાણને પવિત્ર માર્ગ સ્વીકાર્યો છે. સંયમની સુંદર આરાધના કરતાં અને જૈન શાસનને વિજય વાવટા ફરકાવતાં મહીતલ ઉપર વિચરી રહ્યા છે.” ઈત્યાદિ અને સંસારની અસાસ્તા વગેરેને સદુપદેશ સર્વદા આપતી.
પૂર્વભવની આરાધના ને દઢ સંસ્કાર, ધર્મનું અનુપમ આલંબન અને ધમ માતાને સુંદર સદુપદેશ એ ત્રિપુટીને અત્યુત્તમ સંગ પછી બાકી જ શું રહે ?
તદ્દભવમેક્ષગામી ચારે પુત્રરત્નોએ વૈરાગ્ય પામી વૈભવવિલાસને તિલાંજલિ દઈ કાઈ સ્થવિર મુનિવર પાસે દીક્ષાને સ્વીકારી. સંયમની સુંદર આરાધના પૂર્વક તથા પ્રકારનો જ્ઞાનાવરણીય કર્મને ક્ષયપક્ષમ થત ચારે મુનિઓ મહાગીતાર્થ થયા. પિતાના સંસારીપણુના મામા પૂજ્ય શ્રી શીતલાચાર્ય મને વંદન કરવાની ભાવના ઉદ્દભવતાં અને ગુરુવર્યાની આજ્ઞા મળતાં ચારે જણે વિહાર કર્યો.
ક્રમશઃ પ્રામાનુગ્રામ વિહાર કરતાં જે નગરીમાં શ્રી શીતલાચાર્ય મહારાજ બિરાજમાન છે તે જ નગરીના બહારના વિભાગમાં આવી
