________________
૭૬૨
भगवतीमत्रे प्रतिगृहीतं निसृज्यमानं निसृष्टम्, येनं अस्माकं खलु आर्याः ! दीयमानं पतिग्रहकम् असंप्राप्तम् अत्र खलु अन्तरा कश्चिद्पहरेत्, अस्माकं तत्, नो खल तत् गृहपतेः येन खलु वयं दत्तं गृह्णीमः, दत्तं भुमहे, दत्तं स्वदामहे, तेन खलु वयं दत्तं गृह्णन्तो, यावत् दत्त स्वदमानाः त्रिविधं त्रिविधेन संयता यावत् एकान्तपण्डिताश्चापि भवामो, यूयं, खलु आर्याः! आत्मना चैव त्रिविधं त्रिविधेन असंयता यावद् एकान्तवालाश्चापि भवथ, ततः खलु ते अन्ययूथिकास्तान् हिजमाणे पडिग्गहिए, निसिरिजमाणे निसट्टे, जेणं अम्हे णं अजा ! बिजमाणं, पडिग्गहणं. असपत्तं, एत्य गं अंतरा केइ अवहरेजा, अम्हा णं तं जो खलु तं गाहावहस्स, जएणं अम्हे दिन्नं सु जामो, दिन्न साइजामो, तएणं अम्हं दिन्नं गेण्माणा जाव दिन्न साइजनाणा, तिविहं लिविहेण संजय जाव गंतपंडिया यावि भवामो, तुज्झेणं अज्जो ! अप्पणा चेव तिविह तिविहेण असंजय जाव एगंतवाला यावि अवह) हे आर्यो ! हमलोग दीयमानवस्तु को दत्त और प्रति गृह्यमाणवस्तु को प्रतिगृहीत, तथा निसृज्यलानवस्तु को निसृष्ट मानते हैं। इसलिय हे आर्यो! हम को दी जा रही वस्तु जबतक हमारे पात्र से नहीं पडती है और बीच ही में यदि कोई उस वस्तु का अपहरण कर लेना है-तो ऐसी स्थिति में वह अपहार भारी ही वस्तु का कहलावेगा-गृहपति की वस्तु का वह अपहरण नहीं त्यारे । स्थविर मग तामे त सन्यतार्थिाने 24 प्रमाणे इयु- (अम्हेणं अज्जो ! रिज्जमाणे दिन्ने, पडिग्गहिज्जमाणे पडिग्गहिए, निसिरिज्जमाणे निसट्टे, जे णं अम्हेणं अज्जो! दिज्जमाणं, पडिग्गहणं, असंपत्तं, एत्थ णं अंतरा केइ अवहरेज्जा, अम्हाणं तं णो खलु तं गाहावइस्स, जएणं अम्रे दिन्न भुंजामो, दिन्न साइज्जामो, तए ण अम्हं दिन्नं गेण्हमाणा जाव दिन्न साइज्जमाणा, तिविहं तिविहेणं संजय जाव एगंतपंडिया यावि भवासो, तुझेणं अज्जा ! अप्पणाचेव तिविहं तिविहेणं असंजय जाव एगंतवाला यावि भवह) 3 1 ! म त मापवाभा मावी २७बी १२तुने सपा गयेदी, अड કરવામાં આવતી વસ્તુને ગ્રહણ થઇ ગયેલી, અને નિસામાન વસ્તુને નિસૃષ્ટ, માનીએ છીએ તેથી હે આય!. અમને આપવામાં આવી રહી હોય એવી વસ્તુનું–અમારા પાત્રમાં પડે તે પહેલા–કેઈ અપહરણ કરી જાય તો એવી સિથિતિમાં અમે તે એમ માનીએ છીએ કે અમારી તે વસ્તુનું અપહરણ કરવામાં આવ્યું છે–ગૃહસ્થની વસ્તુનું અપહરણ થયું છે એમ અમે માનતા નથી. તેથી અમે દત્ત વસ્તુને જ ગ્રહણ કરીએ છીએ, દત્ત વસ્તુને
