Baras Kasturini Varta

Author(s): Badruddin Husain
Publisher: Badruddin Husain

Page 39

બરાસ કસ્તુરીની વાર્તા.
વાત કહી જ્યાહરે, હંસણુએ ક્રોધ કર્યો ત્યારે, ધીક ધીક પુરુષને અવતાર હંસને કીધે તિરસ્કાર; મુવા પુત્રને શેક ન ધરે તન, કેમ થયું સંસારનું મન, હંસણુએ વિચાર્યું ત્યાંય. પડી દવ બળતરા તે માંય; હંસની વારી તે નવ રહી, અગ્નિમાં હંસણી બળી ગઈ. ત્યારપછી હસે કર્યો વિચાર; ફરે દવ પછવાડે ફેરા ચાર, પેલે ભવે એ નારી મારી થજે, મને જ્ઞાન આ ભવનું હજો. એમ કહી પડે અગ્નિમાંય, તરત બળી ગયા છે ત્યાંય; ત્યાંથી થયો ચિત્રસેન ને તન, તે નારી ખેળે વનેવન. એ નારી એને મળશે જ્યાહરે, તેની સાથે બોલશે ત્યારે જે થઈ છે તે કહી છે વાત, જુઠું ના બોલું તમ સાથ.
દેહાએ વાત નારીએ સાંભળી, તતક્ષણ થઈ અચેત; ચાસોશ્વાસ કાંઈ છે નહીં, નેત્ર થયાં દો સ્વત. હૈયે ડુમો જામીયો, વહી આંસુની ધાર; બે ઘડીએ મુછો વળી, ત્યારે બેલી તે નાર, ધન ધન ઈષ્ટદેવ તુજને, ધન્ય તું કીરતાર નારી હરખ અતિ ઘછું, મળ્યો પુર્વજનમને ભરથાર, ચક છેડી નાંખે તહીં જળહળ નીકળ્યું તેજ; આભ મધે જેમ વિજળ, તેવું દીઠું તરૂણીનું તેજ.
છ –જળહળ ઝુળકયું તેજ, એજ તારૂણી જોઇ; ધરણ હલ્યા રાજન, સુધ બુધ સરવે છે, તે વજરે જોઈ નાર, ચમકીત ચિત્તમાં લાગ્યો; પડશે ધરણ મઝાર, પાયો તે તે જાગે. રાજાને પણ આવી, સુધબુધ ઠેકાણે લાવી; વછર ઉઠાડે તરત, સાન માટે સમજાવી. મેતી થાળ નારી ભરી, વધાવી રાજ તહીં પાયે લાગી પદમણી, પછી કર જોડી ઉભી રહી.
ચોપાઈ–મેતીએ વધાવી લાધે રાય, કરજેડીને લાગી પાય,