Baras Kasturini Varta

Author(s): Badruddin Husain
Publisher: Badruddin Husain

Page 56

બરાસ કસ્તુરીની વાર્તા.
(૫૫)
શણ, સુખી થઈ શરીર, ત્યારે વૃત્તાંત તેણે પુછીયું, વળી નયણે ભરીયાં નીર પુત્રી કરી રાખી મુને, ઢીમરને કીધો ન્યાલ, તમ વીજેગે હું રહી એ કહ્યું મારે હેવાલ. એમ કહી ચરણે નમી, દીધું આલીંગન, મન માન્યું આજ માનુની, છે ધન ધન અને દન. આજ વિજોગભા સહી; મળ્યા શુભ ભરથાર, આશા પુરણું માહરી થઈ, ધન ધન તું કિરતાર હવે ચાલે સ્વામી પધારીએ. આપણું નગર મેજાર. હવે મેહેલમાં મહાલીએ, હવે કાં લગાડો વાર, વાત સાંભળી હરખીઓ, ભેટ ભામીની સાથ. હરખે આલી ગન છૂટે નહી, ભીડી બે હાથે બાથ.
ચોપાઈ–ભામીનીને તે ભેટ જ, કામની કહે હવે મુક નહીં. કહે બરાસ સાંભળરે નાર. આપણુ જઈએ શેહેર માર.. સમુદર મધ્યે રહીયે સહી, જાર વહેવાર કરે પડે નહીં. એવું કહીને મુકાવી વાત; દાસીને બોલાવી પણ વાત. તમે જાએ રાજાની પાસ. આ વાત સર્વે કરે પ્રકાશ. કહીએ સમુદ્રદેવે કરી છે સહાય, આવી પહોંચ્યો છે બરાસ રાય, એમ કહેતાં દાસી તતપર થઈ, જઈ રાજાને વાતજ કહી. સાંભળો ચીત્રવરમાં માહારાજ સમુ. દવે કીધું આપણું કાજ. પિોપટ રૂપે પંખી સાર; આવી બેઠા વહાણ મોજાર; કસ્તુરાવતીનું માન્યું મન, એતો નીકળ્યો ચીત્રસેનને તન, સાંભળતાં રાય વિસ્સે થયે, પ્રધાન પ્રત્યે બેલ તે કહે, સેના સકળ તૈયારજ કરે, રાજા કહે વળી હરખે ભર્યો, પુત્રીને આવ્યો ભરથાર, તેડી લાવો નગર મેઝાર, એમ કહીને તૈયારી થાય, તેડવા આવ્યા ચિત્રવરમાય. વાજતે ગાજતે આવ્યા તહીં. મેતીડે વધાવ્યા લેઈ, સભામાં બેઠા સજન, પાસે બેઠે ચિત્રસેનને તન એક એકનાં કહ્યાં વૃતાંત, ભાગી સૈના મનની ભ્રાત, રાજસભામાં