Atmanand Prakash Pustak 063 Ank 10 11

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 9

તે પણ અત્યંત ઉપયોગી અને મહત્વનું છે. જે એક એવા દિવસો નક્કી કરવામાં આવ્યા છે કે ઓછામાં પછી એક ધર્મને આપણે આપણાં જીવનમાં સ્થાન છું તે જિસમાં તે તેઓ અધિકાધિક ધર્મારાધન આપવાની શરૂઆત કરીએ તે મેક્ષ આપણાથી દૂર કરે જૈનધર્મમાં અનેક પણે છે જેમાં ધર્માચરણ કરીને,. રહે છે, નહી. દશ ધમાં સૌથી પહેલો ધર્મ ક્ષમા છે, આત્મિક શક્તિ પ્રાપ્ત કરી શકાય છે, પરંતુ તે બધા અને તામ્બર સમાજમાં પણ આ પર્વને મુખ્ય પમાં પણ ઉપવાધિરાજ' માનવામાં આવેલ છે.
દેશ ‘ક્ષમાપના માનવામાં આવે છે. પ્રતિક્રમણ દ્વારા આખા વરસમાં થયેલાં પાપની આલેચતા અને બીજાઆત્મવિશુદ્ધિ ઘણી સારી રીતે થાય છે. આ પર્વની એની સાથે કરેલ અનુચિત વ્યવહાર માટે ક્ષમાપના કરીને આરાધના, આપણે બધા પવિત્ર હદયથી કરીએ. તેની આત્મવિશદ્ધિ કરવી તે આ પર્વનું પ્રધાન કર્તવ્ય અને જે શેધમાં તીર્થકર આદિ મહાપુએ પિતાની સંપૂર્ણ સદેશ છે. જે દિવસે આપણે આખાયે વર્ષનાં પાપ શક્તિ લગાવી હતી. બાહ્ય સુખસાધનને છોડીને તેઓ અને કટુતાનું પરિધાન કરી શકીએ, ખરી રીતે તે ત્યાગી અને નિર્મથ થયા હતા. વર્ષો સુધી તેમણે કઠોર પકે દિવસનું જીવનમાં સૌથી મહત્વપૂર્ણ સ્થાન હોય તપ કર્યું. અનુકૂળ અને પ્રતિકૂળ, બધી જ પરિ- તે સ્વાભાવિક અને યોગ્ય છે. આખા વર્ષમાં આ એક સ્થિતિઓમાં સમત્વ રાખવાને તેમણે અભ્યાસ કર્યો. જ દિવસ એવો છે કે જે દિવસે દરેક જૈન પ્રતિક્રમણ મૌન અને ધ્યાનમાં રહીને, તેમણે બધાં જ કર્મબંધનને અને ક્ષમાપના દ્વારા આત્માને નિર્મળ બનાવવાને કાપી નાખ્યા હતા અને ત્યારબાદ, તેમને જે નિર્મળ પ્રયત્ન કરે છે. તેથી જ તેને સાંવત્સરિક પર્વ કહેવામાં અને દિવ્ય અનુભૂતિ થઈ તેને, જગતના જીવોના કલ્યાણ આવે છે. વેતામ્બર સમાજમાં ભાદ્રપદ શુકલ ચતુર્થીને માટે, પોતાના ઉપદેશોમાં તેમણે પ્રકટ કરી.
સાંવત્સરિક પર્વ માનવામાં આવે છે અને આત્મવિશુદ્ધિની ( આમ તો ધર્મસાધના કોઈ પણ સમયે કરવામાં
તૈયારી કરવા માટે, આઠ દિવસ પહેલેથી જ માત્માને આવે તો તેનાથી આત્મોન્નતિ થાય છે જ. પરંતુ
' ધર્મમય બનાવવાનો પ્રયત્ન કરવામાં આવે છે. તેથી તેને જગતના જીવે બાહ્ય પ્રવૃત્તિઓમાં એટલા બધા અભ્યાસી
અષ્ટાદિક પર્વ પણ કહેવામાં આવે છે. થઈ ગયા છે કે તે પ્રવૃત્તિઓથી નિવૃત્ત થઈને, સત્યધર્મની
અનુ. ડા. બાલકૃષ્ણ ધ્રુવ. પ્રવૃત્તિમાં વધારે સમય માપી શકતા નથી. તેથી કેટલાક
માનવ છીએ ખરા? આપણે ખરેખરા માનવ છીએ ખરા? છાતી પર હાથ મૂકીને જો સાચું આ બેલશે તે આપણે કબૂલવું પડશે કે આપણે માનવદેહ લઈને ફરીએ છીએ છે પરંતુ આપણામાં હજીય પશુતા પડેલી છે. શિયાળની લુચ્ચાઈ, ઉંદરને લાભ છે કે કાગડાની કુદૃષ્ટિ માણસનાં લેહીમાં બેઠાં છે.
મનુષ્યને આકાર તે લઈને બેઠા છીએ, પરંતુ મનુષ્યત્વ કયાં છે? માટે આ જ કહું છું કે મનુષ્યમાં મનુષ્યત્વ પ્રગટાવવું હોય તે, માનવામાં આવૃત થયેલી ધર્મભાવના પ્રગટાવો. ધર્મના પ્રકાશ વડે જ નિર્માલ્ય નર નરવીર બનશે, સતા કે પૈસા વડે નહિ.
શ્રી ચિત્રભાનું ( દિવ્યદીપ) વધુમાં
૧૮૦
આત્માનંદ પ્રકાશ