________________
June-2003
63
ए थानक जातां ए नृपना जण बहु देखा देसि । जो मुझथी पिण अलगा थास्यु तो सवि लूटी लेसि ॥५४॥ एक-मनो हुं छउं तुह्म उपरि ए मांनजे साचउं । तेहस्युं नेहि हवि स्युं कीजइ काम न कीजइ काचउं ॥५५॥ महिंतानु मन निश्चल जाणी जुहार-मित्र प्रेम आणी । महिंतु खंधि-चढाव्यो जेणी मित्र एहवा करु प्राणी ॥५६॥ जुहार-मित्रइं जे आगन्या दीधी ते सवि महितइ कीधी । आतमराजतणी तेणि पदवी दिन थोडा माहे दीधी ॥५७॥ ए राजा तु किसई न कीजइ दूर टल्या नृप फंद । सोक संताप निवृत्या साथिं पाम्या परमाणंद ॥५८॥ दोहली वेलाई जे अरथिं आवि ते मित्रनी बलिहारी । एहवा स्युं मित्राई कीजि अविचल गुण संभारी ॥५९।। जुहारमित्रनि कथनइ लागु तह ठेल्यां सवि कर्म । मुगति-पंथ निरभय थइ बिठो पाम्यो मुगति सुधर्म ॥६०॥ हवि ए अंतरंग संभारी प्राणी प्रीछे वात । पहिलउं चउद राज ते चिहुं दिसि नगर वडुं विख्यात ॥६१।। कर्मप्रकृति राजा तिहां मोटा जेहनी त्रिभुवनि आण । महिंतु ते आतमा कहीजइ जोई परखयो जाण ॥२॥ ते आतमा महितानि मांनी तुं नित्यमित्र देह । खिण अलगु रही न सकि तेहथी तेहस्युं अतुल सनेह ॥६३|| पुत्र कलत्रादिक पणि बहु कहीइ मित्र ते पर्व । पाप करी अरजी जे लक्ष्मी तेहनि सुंपी सर्व ॥६४|| जुहारमित्र ते धर्म कहीजइ तेहस्युं जीव न राचि । सुखि न मिलइ कदाचित पणि न मिलइ मनस्युं साचि ॥६५॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
