________________
જૈનપુરી લેખાતી, ને રાજનગર તરીકે વિખ્યાત હતી. અમદામૈં વાદમાં શેઠ હેમાભાઈની, શેઠ પ્રેમાભાઈની શેઠ હડીભાઈની જાહેાજલાલીને સમય ચાલતા હતા. મુંબઈમાં શેઠ મેાતીચંદ્ર અમીચંદ વગેરે અગ્રગણ્ય હતા.
વિદ્વાન જૈન સાધુઓ પણ ધર્મની ભરપૂર જાહેાજલાલી પ્રવર્તાવતા વિહરતા હતા. રાજ્કારે ને લેાકદ્દારે આ મુનિપુંગવાની અજબ પ્રતિષ્ઠા હતી. અઢારે આલમ એમના શિષ્યપદ્દમાં રાચતી.
એ કાળ ધર્મો-ઉછરંગના હતા, એવરંગ વધામણાંના હતા. નિત્ય જમણુ નિત્ય આચ્છવ, નિત્ય પ્રતિષ્ઠા તે નિત્ય સમૈાનાં લભ્ય પ્રયાણુ થતાં રહેતાં. એ યુગ સુખ-શાંતિને હતા. શત્રુંજય પર અસ ંખ્ય મંદિશ અદ્ભુત કલાકારીગરીથી નિર્માણ થઈ રહ્યાં હતાં. આખું પાલીતાણા રાજ્ય નગરશેઠ ઝુમાભાઈ ને ત્યાં ગિરા હતું.
સ્વાભાવિક છે કે કેશવરામના વૈરાગ્યવાસિત દિલને જૈન સાધુઓને પરિચય રુચ્યા હોય; એમના કડક સિદ્ધાંત અને અતિ કઠિન તપ-આચાર મનને ભાવ્યા હોય. એટલામાં માતાને સ્વર્ગવાસ થયા. કદાચ નિઃસંતાન પત્ની પ્રથમ ગુજરી ગઈ હશે. કેશવરામ બધું વેચીસાટી માતાનું કારજ કરી ‘ ભલુ થયું ભાંગી જંજાળ'ની જેમ નિવૃત્ત થયા.
પછી સિદ્ધગિરિના કાઈ સંધ સાથે કેશવરામે પાલીતાણા તરફ પ્રયાણ કર્યું, પણ માર્ગોમાં તેમને વ્યાધિએ ઘેરી લીધા. શ્રી. શુભવિજયજી નામના સુજ્ઞ મુનિરાજે તેમને પેાતાની પાસે રાખ્યા તે ઉપચારથી સ્વસ્થ કર્યાં. કેશવરામને ‘ સગપણ એક
1
