________________
છે. એ વખતે એક શુક્યુગલ ત્યાં આવ્યું. શુકે પોતાની દુકાને વાત કરીઃ “ઓહ! કર્મની ગતિ વિચિત્ર છે. આ રાણું કોઈ ભવમાં શુભમતિ નામે રાણું હતી. જયસૂર નામે રાજવી તેને પતિ હતો. વનમાં ફરતા એક વાર એમના નાકને દુર્ગધ સ્પર્શી ગઈ. રાણી નાકે રૂમાલ દાબતી ઓલી, “ઓહ! આ દુર્ગધ દૂર કરે !”
રાજા કહે, “આ ગંધ મુનિની દેહમાંથી આવે છે. આ મુનિએ સંયમરૂપ જળમાં સ્નાન કરનાર છે, નિત્ય પવિત્ર જ છે.” છતાં રાણીના આગ્રહથી રાજાએ જળથી મુનિને પખાળ્યા ને અત્તર વગેરેથી વિલેપન કર્યું ! રાજા–રાણું ચાલ્યાં ગયાં, પણ સુગંધલભી ભમરાઓ આવ્યા ને એમણે સાધુના ડિલને ફેલી ખાધું.
શુભમતિ ચેડા વખતે પતિ સાથે ત્યાં આવી. એણે સાધુને શોધ્યા તે ન મળે ! એક ઠેકાણે દવથી દાઝેલું થડિયું ઊભું હતું. જોયું તો પેલા દયાના સાગર મુનિ ! કેવી દુર્દશા ! રાણી ખૂબ અફસેસ કરી રહી. વિવેક વગર સારું કરવા જતાં ખરાબ થયું ! ખરેખર, ધૂળથી ને કાદવથી લેકે મલિન નથી, પણ પાપરૂપ પંકથી જે મલિન છે, તે જ ખરા મલિન છે.
શુકા શુકને પૂછવા લાગીઃ “આ રાણુને દેહ નિર્મળ કેમ બને ?” શુક કહે, “પ્રભુચરણની પૂજાથી સર્વ ઈચ્છિત પ્રાપ્ત થાય છે. ગંધથી પ્રભુપૂજા કરે તો તેની દુર્ગધ જાય અને તે નીરોગી થાય.' રાણુએ તેમ કર્યું અને તે નીરેગી થઈ.]
શ્રાવક દાનગુણે કરી રે, તુંગિયાભંગ દુવાર, શ્રી “શુભવીરે વખાણિયા રે, પંચમ અંગ મેઝાર.
કરપી ભૂડે સંસારમાં રે! ૮
૧૪
