________________
: પોપટીએ આ જોયું ને જ્યારે બીજી પિપટી ચારા માટે ગઈ, ત્યારે એ ઈડું ત્યાંથી ઉપાડી લીધું. બીજી પોપટી ચણ ચરીને પાછી આવી. જુએ તે માળ ખાલીખમ! એ માતૃસ્નેહથી માથાં પટકવા
લાગી.
પેલી પોપટીને દયા આવી અને ઈડું પાછું હતું ત્યાં મૂકી દીધું. પણ મા-દીકરાને વિયાગ કરાવવાથી દારુણ વિપાકવાળું કર્મ બાંધ્યું.
પિપટીના ઈડામાંથી બે બચ્ચાં પેદા થયાં. એ માતાની સાથે રહીને આનંદ કરવા લાગ્યાં. શાલના ખેતરમાં દાણું ચણવા લાગ્યાં.
એ ખેતરની સામે એક દેવપ્રાસાદ !
એ દેવપ્રાસાદમાં અનેક લેકે દર્શન કરવા આવે, અને ભગવાન સામે ચેનાની ત્રણ ઢગલી કરે. આ બે બચ્ચાંઓને આ ક્રિયા ગમી ગઈ. તેઓ રોજ ચાંચમાં તાંદુલ લાવે, ત્રણ ઢગ રચે; ઢગ ન રચે ત્યાં સુધી એક પણ દાણે પેટમાં ન મૂકે !
આ ચારે પંખી ધીરે ધીરે પ્રભુભક્તિમાં લીન બન્યાં. અને આખરે મરીને રાજારાણી તરીકે જન્મ્યાં. ત્યાં બાંધેલાં કર્મ ભેગવી, ચિત્ત ઉદાર રાખી જીવ્યાં. રાણી તે પિપટી. એ રાણી જયસુંદરીને પિતાના પુત્રને વિરહ ભેગવવો પડ્યો. કરેલાં કર્મનાં ફળ ચાખવાં જ પડે છે. આખરે એ શાશ્વત સુખને પ્રાપ્ત થયાં. જે પ્રાણી એક તિલ માત્ર પણ બીજાને સુખ કે દુઃખ આપે છે, તે લદ્રુપ ભૂમિમાં વાવેલા બીજની જેમ પરલેકમાં એવા જ ફળને પામે છે.
શુક પક્ષીઓને ત્રીજે ભવે મેક્ષ મળ્યું.
૪૭
