________________
નવેઘઠવી જિન આણે માગે, હલિનૃપ સૂર અવતારા, જિ. ટાળી અનાદિ આહારવિકારા, સાતમે ભવ અણહારા.જિ. ૭ [જિનેશ્વર દેવની આગળ નૈવેદ્ય ધરીને હલિ રાજા જેવું ફળ માગે. જે દેવ થઈ, અનાદિ કાળને આહાર આદિ વિકાર ટાળી દઈ, સાતમે ભવે સિદ્ધગતિને પામ્યા.
એક શાપિત નગરી. ખાલી ખડર પડેલાં. ત્યાં એક દેવપ્રાસાદ. નગર ઉજજડ થવાથી વાઘ બડ નાખીને દરવાજે બેઠેલા.
આ ખંડેરો પાસે એક કણબીનું ખેતર. કણબી ભલે ભે, તેજસ્વી ને તંદુરસ્ત. પણ કર્મની કઠિનાઈ એવી કે પંડ તોડી નાખે તેય પેટ ભરાય નહિ! ઘી-તેલ જેવું પડ તે ભાગ્યે જ ભાળે!
એક વાર મુનિજન આવ્યા. કણબી તેમની પાસે ગયે ને બેઃ “સંસારમાં સુખી ઘણ, તો હુ દુઃખી કાં ?' ' મુનિજન કહે, “ન્યાય સરખે છે. આ ભવ પરથી બધે ક્યાસ ન કાઢીશ. ન આપેલાને મળતું નથી. આપેલાનું આપ્યું જતું નથી. દેવ અને અતિથિ આગળ હમેશાં નિવેદ ધરીને જમવાનું વ્રત લે. સુખી થઈશ.”
કણબી કહે, “આજથી પ્રતિજ્ઞા. દેવ-અતિથિને નિવેદ ધરાવ્યા વગર જમવું વૃથા.”
મુનિજન કહે, “પ્રતિતાને નાની નાની પ્રમાદ ન કરીશ. સંક૫ને સિંહવૃત્તિથી નિભાવજે, તો સિંહ પણ મોં ફેરવી જશે.”
પર
