________________
આમ ભૂખ્યા ૩૬૦ દિવસ વીતી ગયા. વૈશાખ સુદ ત્રીજે હસ્તિનાપુરમાં આવ્યા. બાહુબલીના પુત્ર સામયશાનેા પુત્ર શ્રેયાંસ પ્રભુ ને ગયા. એ વખતે ખેતરમાંથી શેરડીના રસના ધડા આવ્યા હતા. શ્રેયાંસે પ્રભુને વહેરાવ્યા. પ્રભુએ વરસ દિવસે પારણું કર્યુ. ને બધું સમભાવથી સહન કર્યુ..]
મિથ્યાત્વે વાદ્યો રે, આરત ધ્યાન કરે; તુજ આગમ વાણી રે, સમકિતી ચિત્ત ધરે. મનમંદિર આવા ૨૦ ૭
[ અંતરાય દૂર ન થાય, એ પહેલાં કંઈ બનતું નથી. પણ આ સમયમાં મિથ્યાત્વી તે સમકિતી—અશ્રદ્ધાળુ ને શ્રદ્ધાળુ-માં ફેર એટલો દેખાય છે, કે પહેલા મિથ્યાપી મનમાં વિષય-કષાયાને જગાડે, બીજો સમકિતી આગમમાં કહ્યા મુજબ આ બધા કા ખેલ સમજે. એક અસતેાષીને ક્રોધી બને, ખીજો સમતાવત ને સહિષ્ણુ રહે. વેદવાનાં તા બંનેને છે, વેદવાની રીત એયની આગવી છે.
જિમ પુણીએ શ્રાવક રે, સàાષ ભાવ ધરે; નિત્ય જિનવર પૂજે રે, ફૂલના પગર ભરે. મનમંદિર આવે ૨૦ ૮
[ એક શ્રાવક હતા. પ્રભુ મહાવીરને પરમ ભકત હતા. પણ લાભાંતરાયના ઉદ્દય હતા. રાજ પુણીએ વાળે-વેચે. એમાંથી ૧૨ દોકડા મળે. પતિ-પત્ની અને બાદશાહીથી જીવે. વળી, રાજ અતિથિને જમાડવાનું વ્રત. એ માટે એક જણ ભૂખ્યું રહે ને અતિથિને જમાડે. આમ સાહમીવાત્સલ્યને રાજ લાભ લે.
૧
