________________
કદી વ્યંતરીને દેષ ન દે. એ પિતાનાં પૂર્વ કર્મને દુઃખનું કારણ માને -
કનકમાલા જેમ સરલતા બતાવે, દઢમતી એમ વિશેષ કાપે ભરાય. એક દહાડે ભયંકર સર્પને મૂક્યો, પણ સ પણ પિતાને દંશ દેવાને સ્વભાવ ભૂલી એને ભક્ત થઈને બેઠે.
આખરે વ્યંતરીએ પ્રગટ થઈને વચન માગવા કહ્યું. કનકમાલા કહે, “મને સાચું જ્ઞાન આપનાર જગદ્ગુરુનું એક મંદિર નિર્માણ કરી દે.” | વ્યંતરીએ પ્રભુમંદિર નિર્માણ કરી દીધું. આ મંદિરના ગેખે ચડીને કનકમાલા એક ઉત્તમ ઋષભપ્રાસાદનાં રોજ દર્શન કરે. આ ત્ર૪ષભપ્રાસાદ અલૌકિક હતો. એનું તળિયું સ્ફટિકના શિલાતલથી રચેલું હતું. એની થંભાવલિ સુવર્ણ, મણિ ને રત્નોની હતી. કમલની શત પાંખડીઓની જેમ કલાકારીગરીથી એ દિવ્ય બનેલું હતું. એની વજમાલ સુવર્ણ દંડથી યુક્ત હતી. એ સુવર્ણદંડ પર એક રત્નદીપ હતો. એને અવિરત પ્રકાશ ભવિકેનાં હૈયાંને અજવાળતા.
કેટલેક દિવસે કનકમાલાને કેટલાક અદશ્ય અવાજે કર્ણનેચર થવા લાગ્યા. અન્યની જેમ એ ભયભીત ન બની; પણ શાંતિથી અવાજ સાંભળવા લાગી. એ અવાજ કહેતા હતા:
“રે કનકમાલ! દીપદાનનું આ ફળ છે. સુવર્ણ, મણિ ને રત્નમાં મેહ ન પામીશ. જ્ઞાન, દર્શન ને ચારિત્ર રૂપી રત્નોને સ્વીકાર !”
કનમાલા આ માટે એક જ્ઞાની મુનિરાજને મળી. મુનિરાજે ખુલાસો કરતાં કહ્યું :
મેધપુર નગર. મેધરાજા. સુરદત્ત શેઠ. એને ઘેર શીલવતી પત્ની. શેઠને જિનમતિ નામે પુત્રી. એ પુત્રીને ધનશ્રી નામે સખી!
૩૯
