________________
'il.
બંને સખીઓ એકબીજીનાં સુખે સુખી, દુઃખે દુઃખી! જિનમતિ જ પ્રભુ સમીપે જાય. ચેખા ઘીનો દીવો કરે,
ધનશ્રી ટીકા કરે ને કહે, “સખી! આ ઘી ખાવામાં વાપર. આ પ્રમાણે નિરર્થક વ્યય ન કર!” '' જિનમતિ કહે, “પશુવૃત્તિ હમેશાં પિંડપષક હોય છે. જે સારું તે પિતાના ઉપગ માટે. આ સ્વાર્થ ભાવના છે. ભાવના ભવનાશિની છે. આ દીપ આપણી માનવભાવનાને શુદ્ધ કરવાનું પ્રતીક છે.” - ધનશ્રી કહે, “દીપપૂજાનું ફળ શું?” * જિનમતિ કહે, “ભક્તિરૂપ દીપ પાપરૂપ પતંગિયાને બાળીને ભસ્મ કરે છે. ત્રણ કાળ ભગવાનને દીપદાન કરવાથી બુદ્ધિ નિર્મળ થાય છે, દેહ નીરોગી બને છે ને વિવિધ લૌકિક અને અલૌકિક રત્નો પ્રાપ્ત થાય છે !”
ધનશ્રીના અંતરમાં વાત વસી ગઈ. બંને ભક્તિરસમાં નિમગ્ન બની ગયાં. અંતે મૃત્યુ પામી દેવલોકમાં જન્મ્યાં. દેવી તરીકે એ બંને દેવીઓએ પૃથ્વી પર અષભપ્રાસાનું નિર્માણ કર્યું - એ બે સખીમાં ધનથી તે તું. તમેએ રચેલે ઋષભપ્રાસાદ તે પેલે રત્નદીપવાળો દેવપ્રાસાદ. તારી સખી જિનમતિ ટૂંક સમયમાં સ્વર્ગથી એવી પૃથ્વી પર સાગરદત્ત શ્રેષ્ઠીની પુત્રી સુદર્શના તરીકે અવતરશે. તું જઈને એને પ્રતિબોધ પમાડજે ! . અને ખરેખર! તપાસને અંતે મુનિની વાણી સાચી પડી. ધનશ્રીએ ત્યાં જઈ તેને પ્રતિબંધ આપે. બંને સખીઓ ગૃહસ્થ ધર્મ ને પછી
