________________
[२२५] संक्रमावे. संज्वलन मानने मायामां संक्रमावे, मायाने लोभमां संक्रमावे, लोभना बंधादि विच्छेद थये सते सूक्ष्म रहेला लोभने पण स्थितिघातादि
वडे हणे. लोभनो सर्वथा क्षय थये सते क्षीणकषायी (बारमा) गुणस्थारगत थाय.
क्षीणकषायीपणामां मोहनी सिवाय बीजा कर्मोना स्थितिवातादि पूर्ववत् प्रवर्ते, ते क्षीणकषाय काळना संख्याता भाग जाय अने एक भाग रहे त्यां सुधी. ते संख्याता भागमां ज्ञानावरण ५, दर्शनावरण ४, अंतराय ५, अने निद्रा २, कुल १६ प्रकृतिनी सत्ताने सर्व अपवर्तनाए अपवर्ती क्षीणकषायना काळसमान करे. स्वरुपनी अपेक्षाए निद्राद्विकने समयनून्य स्थितिवाळी करे. क्षीणकषायनो काळ अद्यापि पण अंतर्मुहूर्त होय. पछी ते १६ प्रकतिना स्थितिघातदि बंध पडे, बीजी प्रकृतिओना प्रवर्ते. पछी ते १६ प्रकृतिमाथी निद्रा २ सिवाय १४ ने उदय उदीरणावडे वेदतां समयाधिक आवलिका मात्र रहे त्यारे उदीरणा बंध पडे. पछी उदय मात्रवडे वेदे. ते क्षीणकषायना द्विचरम समय सुधी. द्विचरम समये वे निद्रानो सत्तामांथी क्षय थाय. अने चरम समये बाकीनी १४ प्रकृतिनो सत्तामांथी क्षय थाय.
पंछी अनंतर समये केवळज्ञान पामे. सयोगी केवळी लोक अलोक सर्व सर्वात्मवडे परिपूर्ण देखे. एवं त्रण काळमां
कांइ पण नथी के जे केवळी भगवान न देखे. आ सयोगी केवळी जघन्य अंतर्मुहूर्त अने उत्कृष्ट देशोनपूर्व कोटी विहार करे. पछी जेने वेदनीयादि कर्म आयुकर्म करतां अधिक होय ते तेने सरखा करवामाटे केवळी समुद्घात करे, बीजा न करे. समुद्गात करीने पछी भवोपनाही कर्मनो क्षय करवा माटे लेश्यातीत, अत्यंत अप्रकंप अने परम निर्जराना कारणभूत ध्यानने
अंगीकार करवा माटे योगनिरोध करवा उपक्रम करे. ते आ प्रमाणे.प्रथम बादर काययोगवडे बादर मनयोगने रुंधे, पछी वादर वाग्मोगने लंबे.
पछी सूक्ष्म काययोगवडे बादर काययोगने रुंधे. पछी तेनावडे ज सूक्ष्म मनयोगने रुंधे, पछी मूक्ष्म वाग्योगने रुंधे, छेवटे सूक्ष्म काययोगने रुंधतां सूक्ष्मक्रियाअप्रतिपाती ध्याने आरोहण करे. तेना सामर्थ्यथी वदनोदरादि विवर पूरीने त्रिभागोनवर्ती आत्मप्रदेशवाळो थाय. ते ध्यानमां ( शुक्लध्यानना त्रीजा पायामां) वर्ततां स्थितिघातादिवडे आयु विनाना त्रण कर्मनी सयोगी अवस्थाना चरम समय सुधी अपवर्तना करे अने सयोगी अवस्थानी स्थितिजेटली स्थितिवाळा राखे. तेमां पण जे प्रकृतिनो अयोगीमां
