________________
૧૫
કરી હિતેપદેશને ગ્રહતે નથી તેને ગુરૂના હિતકારી વચનને અનાદર કરી ઉપકોશાના ઘરે ગયેલા તપસ્વી સાધુની જેમ પા છળથી પશ્ચાત્તાપ કરે પડે છે. હિતસ્વી ગુરૂમહારાજનાં હિત વચને પ્રથમ આદર કરે એ વિનીતશિષ્યનું મુખ્ય કર્તવ્ય છે, તેથી જે વિમુખ રહે છે તે સન્માર્ગથી વિમુખ જ છે. ૬૧.
મેરૂપર્વત જેવા મોટા મહાવતેને જીવિત પચત નિર્વાહ કર વાને ઉજમાળ થયેલા સાધુને સ્ત્રીજનેને અત્યંત પરિચય થયે છતે ઉપર કહ્યા મુજબ ઉભય-ભ્રષ્ટ થવાને પ્રસંગ આવે છે તેથી સકળ મુમુક્ષુ જનેએ સ્ત્રિઓને પરિચય તજ જરૂર છે દર
કેઈ કાઉસગ ધ્યાની, મૌનધારી, લચકારી, વલ્કલધારી કે આકરી તપશ્યા કરનાર કોઈ છે, પરંતુ અબ્ર–મિથુન વિ. ષય સુખની પ્રાર્થના કરતે કઈ બ્રહ્મા પણ મને રૂચ નથી. વિષય સુખના આશી સાધુપણને દંભ રાખી ગમે તેટલે કાયકલેશ સહે તે નિષ્ફળ છે. કેમકે તેને કલેશ પાયાવિનાને છે. ૩
દુશળ જનેના દુષ્ટ સંસર્ગમાં આવી ગયા છતાં અને પાપમિત્રોએ પ્રેર્યા છતાં અથવા સ્ત્રી આદિકે અબ્રાસેવવાને આગ્રહ કર્યા છતાં જો એવું કાર્ય કરે નહીં તે જ તેનું ભચું ગયું કે મુર્યું પ્રમાણ છે, અને તેજ આત્માને ચેતાવ્યું, એ પ્રમાણ છે. કહ્યું છે કે–વિવાર તૌ તિ વિચિત્તે, એવાં તtણ ત ઇવ વીરા અર્થાત્ વિષય વિકાર પેદા થાય એવાં કારણ સાક્ષાત્ મળ્યાં છતાં જે વિકાર પામે નહીં તે જ ખરેખર ધીર, વીર, અને ગંભીર છે એમ સમજવું. ૨૪
