________________
૩૧
"प्रमाद आचरण तजवा विषे" લાખે ગમે ભવમાં દુર્લભ અને જન્મ જરા મરણ નિવારક એવા જિનવચનમાં હે ભવ્ય ! અનાદર ન કરે. વિષય કષાય અને વિકથાદિક પ્રમાદાચરણ તજીને હે ભવ્ય ! તેમાં આદર કરે. ૧૨૩
જે જિન વચનમાં શ્રદ્ધા ન આવે અને શ્રદ્ધા આવ્યા છતાં વૈરાગ્ય ન જાગે પણ વિષયસુખમાં જ રતિ પડે તે તે રાગદ્વેષાદિકને જ દોષ જાણ ૧૨૪ -
સમ્યગ દર્શન, જ્ઞાન અને ચારિત્રાદિક અનેક સગુણોને નાશ કરનાર અને મહા દુઃખદાયક એવા રાગદ્વેષાદિક દે
ને સૂમ બુદ્ધિજને એ દૂરથીજ ત્યાગ કર. ૧૨૫ | ગમે એવા કપેલા કટ્ટા સમર્થ શત્રુ નુકશાન કરી ન શકે તેટલું નુકશાન એ રાગદ્વેષાદિક દેને નહિ દબાવવાથી થાય છે. ૧૨૬
એ રાગદ્વેષાદિક દેને સેવવાથી શરીર અને મનને ખેદ થાય છે, દુનિયામાં અપવાદ થાય છે, સદગુણેને લેપ થાય છે, અને પરલોકમાં પણ અનેક પ્રકારની આપદાઓ ખડી થાય છે. ૧૨૭ - અહિ ધિકકારની વાત છે કે રાગદ્વેષનાં અતિ કડવાં ફળ જાણતા છતાં પણ મૂઢ છે તે દોષને સેવ્યાજ કરે છે. ૧૨૮
જે રાગદ્વેષ ન હોત તે દુઃખ કેશુ પામત. સુખથી ચક્તિ કેણ થાત ? અને અક્ષય અવ્યાબાધ એવા મોક્ષસુખથી એનશીબ કેણ રહેત? એ કલ્પિત સુખ દુઃખના કારણિક તથા સાચા સુખમાં અંતરાય કરનાર આ રાગદ્વેષાદિક દુષ્ટ દેજ છે.
