________________
૫૪
કુદર્શનીને પ્રણામ, પર સમક્ષ ગુણકીર્તન, સ્તવના, ભ ક્તિરાગ, સત્કાર સન્માન, પાત્રબુદ્ધિથી દાન અને વિનય કરે વજે. ૨૩૭
પ્રથમ સુવિહિત સાધુને આદરપૂર્વક નિર્દોષ અન્નપાનાદિક દઈને પછી પોતે ભોજન કરે છે એવા સુપાત્રને વેગ ન બને તે દિશાલેક કર્યા પછી પોતે ખાનપાન કરે. ૨૩૮
જયાં સુધી કે દેશ કાલાદિકમાં કંઈ પણ મુનિને કલમે એવી ચીજ મુનિને દીધી ન હોય ત્યાં સુધી ખરા શ્રાવક તે આગે નહિ. ર૩૯
સાધુને માટે રહેવા લાયક સ્થાનક, પાટ પાટલા, આહાર, પાણી, ઓષધ, ભેષજ અને વસ પાત્રાદિક કદાચ બહુ ધનાઢય ન હોય તે ચેડામાંથી થોડું અવશ્ય દેવાને ભાવ રાખે. ૨૪૦
સંવછરી, ચઉમાસી અને અઠ્ઠાઈ વિગેરે પર્વ દિવસમાં જિનવર પૂજા તથા તપ જપ કરવા સારી રીતે ઉજમાળ રહે. ૨૪૧
સાધુ તથા ચિત્ય (જિનમુદ્રા) સાથે શત્રુભાવ રાખનારને તથા અવર્ણવાદ બોલનારને, તથા જૈનશાસનનું અહિત કરનારને સર્વ શકિતથી નિવારે, શાસનની કઈ રીતે હેલન થવા દે નહિ. ૨૪૨
જીવહિંસા, અસત્ય ભાષણ, ચોરી અને પરસ્ત્રી ગમનને સુશ્રાવક સર્વદા ત્યાગ કરે. અત્રતપણે રહેવું પસંદ કરે નહિ. ૨૪૩
અનતી તૃણને વધારનાર અપરિમિત પરિગ્રહને એમ સમજીને ત્યાગ કરે કે તે બહુ દુષકારી તથા નદિક દુર્ગતિનું મૂળ છે. ૨૪૪
